Όσα θέλω να μάθω στα παιδιά μου

Όλα όσα θέλω να μάθω στα παιδιά μου χωράνε σε τρεις μόνο φρασούλες. Τρεις φρασούλες που θεωρώ πως αποτελούν το ελιξίριο της ζωής.

Αυτά είναι όμως τα 3 πράγματα που θα ήθελα με κάθε τρόπο να τους “φυτέψω” στο μυαλό:

Να ζήσουν ελεύθερα!

Απαλλαγμένα από “πρέπει” από “κανόνες” και από τη γνώμη των άλλων! Να ανοίξουν τα φτερά τους και να ζήσουν όπως γουστάρουν τη ζωή που τους αναλογεί. Κι αυτό το όπως γουστάρουν να το ορίσουν μόνα τους.

Ξέρεις καμιά φορά το να ορίζουμε τις ζωές των άλλων με την επιρροή μας ή ακόμα και με το έτσι θέλω καμιά φορά, παρέχει μια κάποια ασφάλεια σε εμάς. Ξέρω πως οι άλλοι που περπατάνε στα χνάρια μου ή στον δρόμο που τους χάραξα εγώ είναι ασφαλείς. Κι αυτό γιατί εγώ η ίδια νιώθω ασφαλής σε αυτό τον γνώριμο δρόμο.

Παρόλο που το αφήνεις τα παιδιά σου να αποφασίζουν μόνα τους για τις ζωές τους έχει ένα τίμημα (ανασφάλεια, φόβος για το διαφορετικό) προτιμώ με χίλια τα αγόρια μου να ακολουθήσουν όλο δικούς τους δρόμους!

Να Γελάνε!

Ναι να γελάνε! κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Να ξεκαρδίζονται στα γέλια και μέσα από τα τραγανά τους γέλια να φωτίζουν ολόλευκα δοντάκια! Σου ακούγεται παράδοξο; κι όμως δεν είναι. Ένας άνθρωπος που γελάει διώχνει το κακό. Το απαρνιέται, πως το λένε;

Το κακό, η μιζέρια, οι αρνητικές σκέψεις ακόμη και οι τοξικοί άνθρωποι φοβούνται το γέλιο και δεν πλησιάζουν εκείνους που γελούν. Συν ότι με το γέλιο η ζωή είναι πιο ωραία! πως να το κάνουμε;

Να κυνηγάνε τα όνειρα τους!

Με όποιο τίμημα και με όποιο κόστος να μάθουν να κυνηγάνε εκείνα που ονειρεύονται. Τα όνειρα ξέρεις δεν έχουν όρια, δεν έχουν κανόνες, ούτε και φραγμούς. Απαιτούν όμως τόλμη. Και δουλειά. Πολλή δουλειά.

Αν κατακλείδι με μια μόνο λέξη θα τους φώναζα: “ζήστε ρε σεις!” Ναι αυτό. Μόνο αυτό. Ζήστε ρε σεις. Ρουφήξτε κάθε στιγμή, κάθε ηλιαχτίδα, κάθε ομορφιά αυτής της ζωής.

Κι ακόμα όσα θέλω να μάθω στα παιδιά μου τα λένε αγάπη!

Εδώ είναι όλα σκέφτομαι και νιώθω.
Εδώ πάμε πιο χαλαρά.
Σε περιμένω

Ελένη