Η πορεία μέχρι τη μυθική άκρη των Βαλκανίων διασχίζει το ακρωτήρι Ταίναρο μέσα από ένα εντυπωσιακό μονοπάτι. Απλώς… τόλμησέ το!
- Συντονιζόμαστε σε instagram – facebook & pinterest και δε χάνουμε τίποτα νέο!
- Γνώρισε τα νότια της Ελλάδας μας ακολουθώντας το Lakonia Travel στο instagram και στο facebook!
Από ταξίδια, εκδρομές κι εμπειρίες άλλο τίποτα σε αυτή την οικογένεια! Κάθε φορά κάτι καινούριο, κάτι συναρπαστικό, κάτι εντυπωσιακό. Κάθε φορά όμως αυτό το συναίσθημα της έκπληξης είναι σαν να το ζούμε πρώτη φορά.
Το μυστικό για να δημιουργείς όμορφες εικόνες και αναμνήσεις από τα μέρη που επισκέπτεσαι είναι απλώς να τα περπατάς αυτά τα μέρη! Στην κυριολεξία όμως να τα περπατάς. Έναν τόπο για να τον γνωρίσεις έστω και λίγο πρέπει να αφιερώσεις λίγο χρόνο ώστε να περιπλανηθείς στους δρόμους του. Αλλιώς δεν έχεις δει τίποτα, δεν έχεις νιώσει τίποτα και φεύγεις κενός.
Έτσι λοιπόν και η εμπειρία μας στο ακρωτήρι Ταίναρο ήταν μοναδική. Δεν ξέρω αν φταίει το συναίσθημα ότι βρίσκεσαι στο νοτιότερο ακρωτήρι των Βαλκανίων, δεν ξέρω αν ακόμη κι ο φάρος από μόνος του θυμίζει κάτι θρυλικό και μακρινό ή αν αυτή η απόκοσμη αύρα της μυθολογίας βάζει κι αυτή το λιθαράκι της αλλά αυτή η ταξιδιωτική εμπειρία απλά δεν υπάρχει!
Το όνομα Ταίναρο οφείλεται στο μυθικό ήρωα Ταίναρον γιο του Δία !
Φτάνουμε λοιπόν με το αυτοκίνητό μας στο χωριό Κοκκινόγεια στη Μάνη και παρκάρουμε στο τέλος του δρόμου. Δεν υπάρχει συνέχεια του δρόμου. Σε εκείνο το σημείο τελειώνει ο πιο νότιος δρόμος των Βαλκανίων οπότε εκεί αφήνουμε και το αυτοκίνητό μας.
Από Σπάρτη μέχρι τα Κοκκινόγεια είναι 99 χλμ και χρειαζόμαστε 1 ώρα και 45 λεπτά για να φτάσουμε. Από Αρεόπολη είναι 40 χλμ και χρειαζόμαστε 50 λεπτά για να φτάσουμε.
Ακρωτήρι Ταίναρο: η άκρη των Βαλκανίων – διαδρομή
Από δω λοιπόν παίρνουμε το μονοπάτι και ξεκινάμε πορεία προς το φάρο. Το μονοπάτι είναι βατό και σε όλη τη διαδρομή επιβλητικό. Τουλάχιστον επιβλητικό, σου λέω.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι σε όλη τη διαδρομή των 40 λεπτών χαλαρού περπατήματος δε συναντάς πουθενά σκιά. Οπότε αν επιχειρήσεις να πατήσεις το πόδι σου στο φάρο το καλοκαίρι ξεκίνα νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Απαραίτητα έχε μαζί σου καπέλο και νερό. Εννοείται κλειστό παπούτσι και όχι καμιά σαγιονάρα όπως μία τρελή που ξέρω και τσακίζει τα πόδια της στις πέτρες κάθε φορά. Μη ρωτάς ποια είναι, δεν την ξέρεις…!
Εμείς την πρώτη φορά που κάναμε τη διαδρομή φυσούσε πολύ οπότε όλη αυτή την ώρα που περπατούσαμε ράπιζαν τα πρόσωπά μας στάλες νερού από τη θάλασσα. Μπορεί να μην κατάφερα να βγάλω ωραίες φωτογραφίες με γαλανό ουρανό αλλά δε μας πείραξε καθόλου ούτε η ζέστη ούτε ο ήλιος.
Και να, μόλις ανέβεις μέχρι το λόφο και μετά πάρεις το μονοπάτι σύριζα στη θάλασσα και τα δεις όλα από ψηλά ο φάρος γίνεται η πιο μαγική σου εικόνα. Κι όσο πλησιάζεις τόσο ο αέρας γίνεται πιο δυνατός κι εσύ πιο ανυπόμονος να φτάσεις εκεί.
Μόλις πάρεις το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής το συναίσθημα γίνεται πιο δυνατό. Φτάνεις σε λίγο στην άκρη της γης, που λένε και τα αγόρια μου.
Μόλις πατήσεις στο φάρο, ναι είσαι κιόλας στο νοτιότερο άκρο των Βαλκανίων! Μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία, μαγικό το μέρος, συναρπαστικές οι εικόνες γύρω σου. Φύσσα δυνατά και διώξε κάθε άγχος και έγνοια και απόλαυσε τον τόπο!
Ο φάρος, η μυθολογία και οι θρύλοι
Ο φάρος χτισμένος 20 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, είναι ένα ορθογώνιο λιθόκτιστο κτίριο με τετράγωνο πύργο που φτάνει τα 16 μέτρα. Χτίστηκε το 1882 από Γάλλους ενώ λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887. Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής έπαψε να λειτουργεί αλλά επαναλειτούργησε το 1947 φιλοξενώντας 3 φαροφύλακες. Το 1982 έγινε η αυτοματοποίηση του φάρου οπότε και έπαψε να κατοικείται.
Ξέρεις τι σκέφτομαι κάθε φορά που βλέπω ένα κτίριο (εκκλησία, φάρο κτλ) στο τέλος κάποιου μονοπατιού; Πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν για τους τεχνίτες και για τα ζώα να κουβαλήσουν ως εκεί τόσα πολλά υλικά για την κατασκευή του κτιρίου. Ύστερα σκέφτομαι πόσο δύσκολο θα ήταν στη συγκεκριμένη περίπτωση οι φαροφύλακες να ζουν εκεί πέρα μόνοι τους και πόσο δύσκολο θα ήταν ειδικά το χειμώνα να πηγαίνουν για προμήθειες.
Βέβαια μετά σκέφτομαι πως πριν από πολλά χρόνια έτσι ήταν η ζωή, δύσκολη. Όχι όμως ακατόρθωτη όταν υπήρχε θέληση.
Στην περιοχή σύμφωνα με τη μυθολογία βρισκόταν η πύλη για τον Άδη. Μάλιστα η μυθολογία θέλει τον Ηρακλή να κατεβαίνει από τις πύλες στο Ταίναρο για να παλέψει με τον Κέρβερο.
Το ακρωτήρι Ταίναρο στην αρχαιότητα λεγόταν και Ποσείδιον ενώ από την εποχή της Φραγκοκρατίας και μετά επικράτησε το όνομα Κάβο Ματαπάς το οποίο συναντάται μέχρι και σήμερα σε χάρτες και ταξιδιωτικούς οδηγούς.
Οι θρύλοι θέλουν την περιοχή ορμητήριο πειρατών γι αυτό οι ναυτικοί χρησιμοποιούσαν το γνωμικό “από τον Κάβο Ματαπά σαράντα μίλια μακριά” προς αποφυγή επιθέσεων.
Στην περιοχή βρισκόταν ο αρχαίος οικισμός των Ταιναρίων γι αυτό και συναντάμε απομεινάρια του οικισμού και το αρχαίο ρωμαϊκό ψηφιδωτό που χρονολογείται από τον 1ο μ.Χ. αιώνα και αποκαλείται ‘Αστρο της Αριάς!
Σημεία sos αφού επιστρέψουμε από το φάρο
Επιστρέφοντας από το φάρο και καιρού επιτρέποντος ρίχνουμε μια βουτιά στη μικρή παραλία εκεί ακριβώς που ξεκινάει το μονοπάτι για το φάρο. Εκεί σε αυτή τη μικρή παραλία υπάρχει και το μοναδικό δέντρο σε όλη τη διαδρομή προς το φάρο. Απίστευτο έτσι; ένα μόνο δέντρο. Αυτό θα πει Μάνη! Πέτρα και φως.
Αξίζει και μια μικρή παρακαμψούλα μέχρι το εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων για την ανοικοδόμηση του οποίου χρησιμοποιήθηκαν υλικά από τον αρχαίο ναό του Ποσειδώνα. Ανατολικά της εκκλησίας βρίσκεται το Ψυχοπομπείο λαξευμένο πάνω σε ένα βράχο. Εκεί λέγεται πως περνούσαν οι ψυχές για να κατέβουν στον Άδη. Εκεί επίσης η μυθολογία θέλει τον Ηρακλή να περνάει την πύλη για να αντιμετωπίσει τον Κέρβερο.
Αγαπώ τρελά αυτό το μέρος, νομίζω το κατάλαβες κι εσύ! Γι αυτό αν βρεθείς προς εκείνα τα μέρη, τόλμα να φτάσεις μέχρι το νοτιότερο άρθρο των Βαλκανίων. Μάνη δεν είναι μόνο το Λιμένι, η Αρεόπολη, το Γύθειο. Μάνη είναι όλα εκείνα που δεν αναφέρονται σαν σημεία sos και που δεν μοστράρουν πρώτη μούρη στους ταξιδιωτικούς καταλόγους άλλων χωρών.
Τόλμησε λοιπόν σε κάθε τόπο που επισκέπτεσαι να προχωράς πέρα από τα συνηθισμένα. Πέρα από τα γνωστά. Μάθε τον κάθε τόπο, γνώρισέ τον, αγάπησέ τον!
Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι από τα χέρια και φυσικά τη ματιά του αγαπημένου chris_fotopoulos !
Πάτα την επόμενη φωτογραφία και δες την υπέροχη #insta συλλογή του Χρήστου από ψηλά!
Ελένη
