Diy μεταμόρφωση επίπλου με χρώματα κιμωλίας

Το χρώμα κιμωλίας δεν το έχω δουλέψει ιδιαίτερα. Από το λίγο όμως που απέκτησα παρτίδες μαζί του το λάτρεψα. Κι αυτό γιατί τα συγκεκριμένα χρώματα συγχωρούν τα λάθη, έχουν πολλές δυνατότητες και πραγματικά δεν σε κουράζουν καθόλου στην εφαρμογή τους. Απλά τα συγκεκριμένα χρώματα απαιτούν υπομονή. Όμως και τι χειροποίητο δεν απαιτεί υπομονή και μπόλικες εργατοώρες; Άρα το θέμα μας δεν είναι η υπομονή αλλά κυρίως η όρεξη.

Εγώ λοιπόν είχα ένα έπιπλο στην αποθήκη χιλιοταλαιπωρημένο, βρώμικο και γενικά το έβλεπα μόνο σαν κάτι που έπρεπε να μου αδειάσει τη γωνιά. Μα με τη μετακόμιση, αφού τελικά το φέραμε και στο νέο μας σπίτι είπα να του δώσω μια ευκαιρία κι αυτό με μισή καρδιά. Χαίρομαι πολύ που έκανα τόσο λάθος. Πάρα πολύ όμως!

Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται το έπιπλο όπως ήταν πριν.

Η διαδικασία της μεταμόρφωσης επίπλου με χρώματα κιμωλίας

Εγώ όπως θα δεις επέλεξα να ξεβιδώσω το μικρό κομμάτι και να κρατήσω μόνο το μεγάλο το οποίο και προόριζα για την κουζίνα μου. Όμως οι βίδες άφησαν τρύπες κι ακόμα χειρότερα τα παιδιά άφησαν πολλά χτυπήματα πάνω στο ξύλο. Οπότε σαν πρώτο βήμα χρησιμοποίησα ξυλόστοκο (κάτι σαν στόκος αλλά κατάλληλος για ξύλο – τον βρήκα σε μαγαζί με εργαλεία) με μια σπάτουλα και κάλυψα όλα τα κενά.

Ύστερα απομόνωσα με χαρτοταινία τα σημεία που δεν ήθελα να μπερδευτούν τα χρώματα όταν θα χρησιμοποιούσα διαφορετικά χρώματα.

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η ψυχοθεραπεία του βαψίματος. Κι εδώ είναι που λέμε χρειάζεται υπομονή. Όπως θα δεις εγώ χρησιμοποίησα 3 χρώματα. Πράγμα που σημαίνει πως χρειάστηκε να περάσω 3 χέρια χρειάστηκα 3 μέρες αναμονή για κάθε χρώμα. Δηλαδή πέρασα το πρώτο χέρι με μπεζ και περίμενα μια μέρα. Ύστερα ξανά πέρασα το δεύτερο χέρι και περίμενα άλλη μια μέρα να στεγνώσει το χρώμα. Το ίδιο έγινε και με το τρίτο χέρι. Όπως επίσης το ίδιο έγινε και σε κάθε χρωμα που περνούσα.

Εδώ να τονίσω πως όλες τις εξωτερικές επιφάνειες τις πέρασα 3 χέρια μέχρι το χρώμα να πέσει εντελώς ομοιόμορφα. Τα συρτάρια και το εσωτερικό των ντουλαπιών τα πέρασα μόνο 2 χέρια.

Η διαδικασία του κεριού

Αφού τέλειωσα όλες τις επιφάνειες με τα χρώματα, πέρασα στην αρχή ένα χέρι διάφανο κερί (τι υπέροχη διαδικασία!) κι αφού το άφησα 2 μέρες να απορροφηθεί καλά, τότε πέρασα κι ένα δεύτερο χέρι κερί. Το κερί εγκλωβίζει το χρώμα στο έπιπλο και αφήνει στις επιφάνειες μια αίσθηση διακριτικής γυάλαδας αλλά και ένα υπέροχο άρωμα που με τις μέρες όμως εξαφανίζεται.

Το έπιπλο μου εδώ είναι σχεδόν έτοιμο. Και λέω σχεδόν γιατί εκείνα τα βιδωτά πλαστικά πόδια καθόλου δεν έπεφταν ωραία στο μάτι. Εννοείται ήθελαν βγάλσιμο και πέταμα. Ε κι αυτό έκανα. Στη θέση τους λοιπόν βρήκα στην αποθήκη 4 κομμάτια τετράγωνο ξύλο. Δεν ξέρω από πως βρέθηκαν στην αποθήκη αλλά ευτυχώς που όλοι στο σπίτι όταν βρουν κάτι που νομίζουν πως θα μου χρειαστεί μου το φυλάνε. Έτσι έγινε και με εκείνα τα τετράγωνα κομμάτια ξύλου.

Τα έβαψα λοιπόν σε χρώμα κόκκινο 3 χέρια και πέρασα κερί 2 φορές.

Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά

Ύστερα χρειαζόμουν 4 πομολάκια που να ταιριάζουν με το υπόλοιπο έπιπλο αλλά και με τα χρώματα. Δυστυχώς όμως, όσο κι αν έψαξα στη μικρή μου πόλη δεν βρήκα κάτι που να μου αρέσει και η τιμή του να είναι λογική. Οπότε αρκέστηκα να αγοράσω 4 πόμολα πορσελάνης σε εκρού χρώμα και τα υπόλοιπα τα ανέλαβα εγώ!

Για να τους δώσω λίγο χρώμα και μία τσαχπινιά βούτηξα ένα πινελάκι μέσα σε κόκκινο χρώμα και με ένα ξυλαράκι χτένισα τις τρίχες του πινέλου μια φορά. Το χρώμα πετάχτηκε μακριά και γέμισε κόκκινες πιτσιλιές το πόμολο. Πέρασα και 2 χέρια κερί τα πόμολα κι ήταν έτοιμα! Έτσι τα πόμολα ταίριαξαν απόλυτα με το υπόλοιπο σύνολο και πραγματικά μετά από 4 μήνες δεν έχουν καμία φθορά.

Το συρτάρι που βρίσκεται πάνω στον μπουφέ μου, είναι το συρτάρι που δοκίμασα πάνω του πρώτη φορά χρώματα κιμωλίας όταν έκανα ένα σεμινάριο. Αυτό το συρτάρι κι άλλο ένα (βαμμένο επίσης με χρώματα κιμωλίας) έχουν κόψει άπειρες βόλτες μέσα στο σπίτι και τελικά νομίζω θα μπουν στο έπιπλο από το οποίο τα έβγαλα (γιατί μάντεψε: κι αυτό το είχα για πέταμα αλλά τελικά θα το κρατήσω και απλά θα το αλλάξω!)

Εδώ επίσης αυτή τη λίστα για τα ψώνια μου την έβαψα με κόκκινο χρώμα κιμωλίας και το μανταλάκι με αυτό το χρώμα που νομίζω πρασινίζει αλλά φεύγει και προς το λαδί. Πέταξα τα κουτιά από τα χρώματα και δεν θυμάμαι καθόλου τις ονομασίες των χρωμάτων.

Και αυτή η κρεμάστρα με τα μανταλάκια (όπως σωστά μάντεψες) βάφτηκε στους ίδιους τόνους και ταίριαξε απόλυτα με το υπόλοιπο σύνολο!
Έτσι όπως καταλαβαίνεις εκείνη η γωνιά της κουζίνας μου άλλαξε ριζικά, γέμισε με χρώμα και ναι! το χαίρομαι πολύ! Γιατί όπως και να χει οι αλλαγές πάντα αλλάζουν τη διάθεση. Και ειδικά οι αλλαγές που έγιναν από τα χεράκια μας!

Και στο το τέλος έμεινε η χαρά και η ικανοποίηση!

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που έβαψα κάτι τόσο μεγάλο. Ευχαριστήθηκα πολύ τη διαδικασία κι ακόμα περισσότερο το αποτέλεσμα! Βλέπω τον μπουφέ και καμαρώνω που όλο αυτό είναι δημιούργημα δικό μου. Όσο για τα χρώματα κιμωλίας έχω να πω πως είναι τόσο εύκολα όσο τα περιγράφουν όλοι. Χρώματα που αντέχουν στα λάθη, που δεν ταλαιπωρούν και κυρίως χρώματα που στο αποτέλεσμα είναι απλά τέλεια!

Εδώ να σου πω πως πολύτιμη βοήθεια για μένα στάθηκε η έμπειρη Χριστίνα από το Art Decoration Crafting με τις συμβουλές της και τις υποδείξεις της την οποία και ευχαριστώ θερμά. Πέρασε μια βόλτα από το Blogs Και θα καταλάβεις για τι ταλέντο μιλάμε!

Αν θες να δεις τι άλλο φτιάχνω μόνη μου ή παρέα με τα παιδιά κάνε κλικ εδώ και θα βρεις πολλές ιδέες!