Είμαι και γυναίκα εκτός από μάνα! Χωρίς τύψεις.

Είμαι και γυναίκα εκτός από μάνα. Γενικά σε αυτή τη ζωή δεν είμαι μόνο μάνα 3 αγοριών αλλά και ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Κι αυτό, χωρίς τύψεις.

Κάνε Like στην πιο όμορφη καρυδοτσουφλοπαρέα και ενημερώσου για το τι “τρέχει”!

Είναι γεγονός φίλη που μπήκες στον κόπο και ήρθες να με διαβάσεις. Είναι γεγονός και παράλληλα η πιο μεγάλη μας αλήθεια. Όλων των γυναικών, όλων των μανάδων. Όλου του κόσμου.

Κι αυτό ξεκινάει γιατί πριν αποκτήσουμε την ιδιότητα της μάνας ήμασταν απλώς γυναίκες. Άνθρωποι, αν θες. Μα τώρα είμαστε μάνες. Και που πήγε λοιπόν όλο το υπόλοιπο εγώ μας; που πήγε το κοριτσάκι που υπήρξαμε κάποτε; η γυναίκα που αγαπήσαμε; εκείνο το άτομο με τα 1000 ενδιαφέροντα και τους πολλούς φίλους;

Είμαι και γυναίκα εκτός από μάνα

Γι αυτό σου υπενθυμίζω (μου υπενθυμίζω) πως είσαι (είμαι) και ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος με τον δικό του χαρακτήρα που μέσα χωράνε τα στραβά αλλά και τα όμορφά μας.

Είμαστε άνθρωποι που πριν η μητρότητα απορροφήσει όλο τον χρόνο και τις δυνάμεις μας, είχαμε μια ζωή. Θυμήσου, τότε που είχες τα χόμπι σου, τα ενδιαφέροντά σου, τότε που το 24ωρο δεν σε έφτανε για να κάνεις όλα όσα θες. Τότε που πολύ απλά είχες χρόνο για σένα. Χρόνο να κάνεις ότι αγαπάς. Χρόνο γι αυτούς που αγαπάς.

Γι αυτό κι εγώ έρχομαι με φόρα σήμερα να σου θυμίσω πως ναι είμαστε και γυναίκες εκτός από μάνες. Κι εγώ έχω ανάγκη να το ακούσω ακόμη μια φορά: είμαι και γυναίκα εκτός από μάνα!

Πράγμα που σημαίνει πως έχω ανάγκη να πιω μόνη μου έναν καφέ. Θέλω να φύγω μόνη μου από το σπίτι και να πάω μια βόλτα. Να συναναστραφώ με άλλους ανθρώπους και όχι απαραίτητα με άλλες μανάδες ώστε πάλι να εγκλωβιστούμε σε συζητήσεις γύρω από τα παιδιά, το σχολείο, τα μαθήματα. Μα πόσο τα βαριέμαι όλα αυτά αλήθεια…

Όχι άλλες τύψεις

Στην αρχή που τολμούσα να πάρω λίγο χρόνο από την οικογένειά μου ερχόντουσαν οι τύψεις και δεν με άφηναν να ευχαριστηθώ τίποτα. Μα σιγά σίγα μάλωσα τον εαυτό μου και είπα στοπ. Στοπ στις τύψεις που δεν με αφήνουν να ευχαριστηθώ τίποτα. Στοπ στις τύψεις που με βασανίζουν, χωρίς λόγο. Στοπ στην απόλυτη προσήλωσή μου σε ένα σπίτι και 3 παιδιά.

Κι όπως είπα κάποτε στο άλλο μου μισό: “έχω ανάγκη να υπάρξω” και πολύ σωστά μου απάντησε “έχεις δίκιο αλλά βοήθησε κι εσύ λίγο τον εαυτό σου”. Κι εννοούσε πως έπρεπε να τον εμπιστευτώ πιο πολύ με τα παιδιά ώστε να μπορέσω να πάρω κι εγώ κάτι από αυτά που ήθελα. Είχε δίκιο. Πολύ δίκιο.

Εν κατακλείδι, είμαι άνθρωπος με ανάγκες, με θέλω, με όνειρα. Το ότι έχω 3 παιδιά κανείς δε με εμποδίζει να δουλεύω για εκείνα που πιστεύω, για εκείνα που αγαπώ, για εκείνα που ονειρεύομαι! Χωρίς τύψεις.

Βέβαια μη γελιόμαστε, ποτέ ξανά δε θα αποκτήσουμε άπλετο χρόνο από τη στιγμή που γίναμε μάνες και ποτέ δεν θα υπάρχει άφθονος χρόνος για πάρτη μας. Αλλά αυτά που παίρνουμε από τα παιδιά μας συναισθηματικά, έρχονται να ισορροπήσουν όλη την ενέργεια και τον χρόνο μας που εξαντλούνται για τις οικογένειές μας!

Επειδή και οι μαμάδες έχουν ψυχή μπες εδώ και ταυτίσου!

Μέχρι τις επόμενες σκέψεις που θα έρθουν σωστοί σίφουνες στο μυαλό μου, να περνάς υπέροχα! και να γελάς!
Ελένη