Είναι αρχαιολογικός χώρος φίλε, δεν είναι πέτρες

Δεν είναι άχρηστες πέτρες ένα μνημείο, ένας αρχαιολογικός χώρος, ένα μουσείο. Είναι η ιστορία σου, η ιστορία μου, η ιστορία των παιδιών μας! Είμαστε εμείς.

Σήμερα δεν είμαι εδώ για να σου πω για κάποιο όμορφο μέρος, για μια παραλία ή για ένα κάστρο που αξίζει μια επίσκεψη. Σήμερα θα το παίξω δασκάλα που έχει όρεξη για κήρυγμα κι ελπίζω να μη φανώ (πολύ) κακιά.
Ε είναι κι αυτή μια πτυχή μου, μη νομίζεις. Βλέπε μάνα με 3 παιδιά και θα καταλάβεις. Θέλω πολύ όμως σήμερα να με διαβάσεις ως το τέλος και υπόσχομαι να είμαι σύντομη και περιεκτική.

• Συντονιζόμαστε σε instagram – facebook  & pinterest και δε χάνουμε τίποτα νέο!
• Γνώρισε τα νότια της Ελλάδας μας ακολουθώντας το Lakonia Travel στο instagramκαι στο facebook!

Είναι αρχαιολογικός χώρος δεν είναι πέτρες

Έχω ακούει πολλές φορές ανθρώπους, Έλληνες κατά βάση (να τα λέμε κι αυτά), να αποκαλούν ένα σωρό πέτρες ή κατσάβραχα κάποιον αρχαιολογικό χώρο ή κάποιο μνημείο. Και ως ένα σημείο μπορώ να δώσω άφεση. Έλληνες είμαστε, μας αρέσει η καλοπέραση και το αραλίκι, δε διαφωνώ.
Για τον Έλληνα, Ναύπλιο δεν είναι να ανέβεις στο Παλαμήδι με τα πόδια αλλά βουτιά στη θάλασσα κι ύστερα ταβέρνα για μπύρες και σουβλάκια. Ακρόπολη δεν είναι το σύμβολο της αρχαιότητας αλλά Θησείο για καφέ και πάει λέγοντας. Εντάξει μέχρι εδώ… ας πούμε εντάξει, δηλαδή.

Όμως… εδώ υπάρχει ένα όμως. Είμαστε Έλληνες (βαρύς ο τίτλος!) και είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε απόγονοι σπουδαίων ανθρώπων και ενός αξεπέραστου πολιτισμού. Ανθρώπων που άφησαν το στίγμα τους σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, στον πολιτισμό, στις τέχνες, στις επιστήμες, στην ιατρική, στην αστρονομία κτλ κτλ. Μακρύς ο κατάλογος βλέπεις.

Γι αυτό άλλωστε πολλοί πολιτισμοί στον κόσμο “πάτησαν” ή αντέγραψαν στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού για να αναπτύξουν έναν νέο δικό τους πολιτισμό. Καθόλου τυχαίο, σου λέω.

Ύστερα, σκέψου πως είναι τέτοια η σπουδαιότητα των Ελλήνων καθώς και τα επιτεύγματά τους που έρχονται άνθρωποι από όλο τον κόσμο για να θαυμάσουν τις αρχαιότητές μας. Δε νομίζεις λοιπόν πως είναι ώρα να αναθεωρήσουμε κι εμείς την άποψη μας γι αυτές τις παλιοπέτρες;

Και στην τελική ας νιώσουμε (μια κάποια) ντροπή που έρχονται άνθρωποι από κάθε γωνιά της Γης και ξέρουν πολύ περισσότερα από εμάς για ετούτον εδώ τον τόπο. Ας παραδειγματιστούμε και ας διαβάσουμε λίγο ιστορία, ας δούμε έστω κανένα ντοκιμαντέρ ή ας διαβάσουμε καμιά επιγραφή σε κανένα μουσείο ή σε κάποιον αρχαιολογικό χώρο. Όπου τουλάχιστον υπάρχουν επιγραφές γιατί στην Ελλάδα είμαστε… κι αυτά μερικές φορές ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας.

Διάβασε γιατί στο Ταίναρο στη Μάνη Το Άστρο της Αριάς χρειάζεται το σεβασμό όλων μας! Και όχι μόνο το σεβασμό αλλά και τη βοήθειά μας.

Γι αυτό σου λέω, καλές οι ταβέρνες και οι μπύρες με τα χταπόδια και τα καλαμάρια αλλά πριν πάμε να κάτσουμε να φάμε, ας περάσουμε μια βόλτα από ένα μνημείο, από ένα κάστρο, από έναν αρχαιολογικό χώρο. Στάσου μπροστά από την Ακρόπολη και νιώσε την αύρα του απόλυτου μνημείου της ανθρωπότητας. Στάσου στο Μυστρά και νιώσε την ιστορία που βαραίνει τον τόπο. Στάσου σε ένα μνημείο και διάβασε την επιγραφή. Μπες σε ένα μουσείο και παρατήρησε ένα έκθεμα.

Unesco, Μελίνα Μερκούρη – σου λένε τίποτα;

Θυμήσου πως η UNESCO έχει επιλέξει τον Παρθενώνα στο σήμα της για να μας θυμίζει πως αυτό το συγκεκριμένο μνημείο, αποτελεί το απόλυτο σύμβολο της ιστορίας του ανθρώπινου είδους. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα μνημεία στον κόσμο που μπορεί να άξιζαν μια τέτοια τιμή. Ο Παρθενώνας όμως, επιλέχθηκε να κατέχει αυτή την τιμή.

Κι ακόμη θυμήσου εκείνη την πανέμορφη ηθοποιό τη Μελίνα Μερκούρη που πάλεψε για να μας μάθει πως εκείνα τα έρμα τα μάρμαρα που φιλοξενούνται μέχρι σήμερα ερήμην τους στο Βρετανικό Μουσείο δεν είναι “Ελγίνεια Μάρμαρα” αλλά “Μάρμαρα του Παρθενώνα” κι ακόμα καλύτερα “Γλυπτά του Παρθενώνα”!

Καλή η ταινία με τους 300, ωραίος και ο Τζεράρντ Μπάτλερ αλλά ποιος ήταν ο Λεωνίδας και τι σημαίνει το “μολών λαβέ”; Τι ήταν εκείνο το χιλιοειπωμένο “ή ταν ή επί τας”; και τι σήμαινε “φοβού τους Δανούς”;

Είδες που σου λέω ότι έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε; Και μη νομίζεις σε πήραν τα χρόνια κι άλλες τέτοιες σαχλαμάρες… Ποτέ δεν είναι αργά!

Και για να μη μακρηγορώ και με βαρεθείς θα σου θυμίσω τους στίχους του αγαπημένου μου Γιάννη Ρίτσου:
“Σε ετούτα εδώ τα μάρμαρα
κακιά σκουριά δεν πιάνει” .

Γι αυτό την επόμενη φορά που η γλώσσα θα τρέξει της λογικής, εσύ σταμάτα την πριν μην πεις “που να τρέχουμε τώρα μωρέ στα κατσάβραχα…” Πήγαινε μια βόλτα εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν οι πρόγονοί σου και μετά πήγαινε για μπύρες και τσίπουρα.

Αφού Έλληνες είμαστε (και καλά κάνουμε εδώ που τα λέμε) και στις μπύρες θα καταλήξουμε! Μη φοβάσαι… η ταβέρνα σε περιμένει και οι μπύρες παγώνουν στο ψυγείο. Εσύ εστίασε στον πριν από αυτό και όλα θα πάνε καλά! Και μην ακούσω δικαιολογίες του τύπου “κάνει ζέστη” και “που να τρέχουμε τώρα” και “στάξαμε από τον ιδρώτα”… δεν τα δέχομαι αυτά.

Στο δια ταύτα …

Τώρα θα αναρωτιέσαι γιατί κάθομαι και γράφω τέτοια άρθρα αντί να σου πω για κανένα κρυφό διαμαντάκι της Λακωνίας. Ξέρεις από εκείνα τα όμορφα με τις υπέροχες παραλίες ή εκείνα τα μονοπάτια στα βουνά… Το πράγμα είναι απλό!

Αν έστω ένας από όσους το διαβάσετε, μου στείλετε ένα μήνυμα τύπου: “Ρε συ καρυδότσουφλο πέρασα από το τάδε μνημείο ή το τάδε μουσείο και το επισκέφτηκα. Δίκιο είχες! καλή φάση όλα αυτά που νόμιζα πέτρες” τότε εγώ θα έχω κερδίσει κάτι. Θα έχω πάρει τη χαρά ότι από αυτόν εδώ το χώρο μέσα στο αχανές διαδίκτυο, κατάφερα κι επηρέασα έστω έναν άνθρωπο! Τώρα αν καταφέρω (που το ελπίζω δηλαδή) να επηρεάσω περισσότερους τότε ακόμα καλύτερα.

Α…. και που ‘σαι! Κερνάω μπύρα όποιον καταφέρω και τον επηρεάσω. Αλλά να ξέρεις θέλω αποδεικτικά στοιχεία για να πειστώ…

Κανονίστε τώρα να μη μου στείλει μήνυμα κανένας ε; Αυτό θα σημαίνει πως δεν επηρέασα ούτε μισό άνθρωπο και τότε θα πρέπει πιω τις μπύρες μόνη μου…!

Ελένη