“Η Ελλάδα του χθες” είναι ένα καταπληκτικό φωτογραφικό αφιέρωμα για τα 200 χρόνια από το 1821 και το ξεκίνημα ενός αγώνα που φάνταζε… τρελός.
Σήμερα λοιπόν έχω τη χαρά και την τιμή να φιλοξενώ στο καρυδότσουφλο έναν υπέροχο άνθρωπο και εξαιρετικό φωτογράφο. Αφορμή γι αυτή την ιδιαίτερη φιλοξενία είναι το φωτογραφικό αφιέρωμα αυτού του ανθρώπου που φέτος συμπίπτει με τα 200 χρόνια από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων από τον τούρκικο ζυγό.
Να σου συστήσω λοιπόν τον Ηλία Περγαντή. Έναν ερασιτέχνη φωτογράφο (τύφλα να έχουν οι επαγγελματίες δηλαδή) ο οποίος τίμησε την επέτειο των 200 χρόνων με τον καλύτερο τρόπο.
“Ελλάδα του χθες” αφιέρωμα για τα 200 χρόνια από το 1821
Χρειάστηκαν 4 χρόνια, δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, εκατοντάδες άνθρωποι με τις φορεσιές τους και όπως λέει κι ο ίδιος ο δημιουργός, αμέτρητες πολύτιμες εμπειρίες για να βγει στο φως αυτή η έκθεση φωτογραφίας.
Μέσα από το φακό του Ηλία Περγαντή, αποτυπώθηκαν άνθρωποι από όλη την Ελλάδα φορώντας τις παραδοσιακές φορεσιές τους. Άνθρωποι από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη. Ενώ για τις φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκε γνήσιος εξοπλισμό της εποχής. Μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια είναι πως η έκθεση φωτογραφίες πλαισιώθηκε από όλες τις επαναστατικές σημαίες από όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Πράγμα σπάνιο αλλά παράλληλα και πολύτιμο για τις νέες γενιές.
Σε πολλές φωτογραφίες βλέπουμε κανονικές αναπαραστάσεις γεγονότων. Ο χορός του Ζαλόγγου, το κρυφό σχολειό και η έξοδος του Μεσολογγίου είναι μόνο μερικά από αυτά.
Δες εδώ πλούσιο φωτογραφικό υλικό και βίντεο του φωτογράφου!
Δεν ξέρω πόσος χρόνος και πόσος κόπος χρειάστηκε για να ένα τόσο εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Σίγουρα χρειάστηκε πολύ κι απ’ τα δυο. Για το μόνο που είμαι βέβαιη είναι πως σε τέτοιες δουλειές αυτό που χρειάζεται πάνω απ’ όλα είναι η ψυχή. Μπορείς να μάθεις να φωτογραφίζεις πολύ εύκολα, παρακολουθώντας απλώς μαθήματα. Μπορεί ακόμη να διαθέτεις τα απαραίτητα μέσα και τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Μα αν σου λείπει το μεράκι και η ψυχή, τότε δε μπορείς να φτάσεις σε ένα τόσο εκπληκτικό αποτέλεσμα.
Η έκθεση φωτογραφίας αυτή τη στιγμή φιλοξενείται στον κεντρικό δρόμο της Σπάρτης όπου και θα παραμείνει μέχρι το Μάιο. Εφόσον κατάφερε ο Ηλίας να καθηλώσει ακόμα και τα παιδιά στη μέση του δρόμου ώστε να θαυμάσουν τις φωτογραφίες του, τότε δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Όσα κερδίσαμε οι Έλληνες από ένα “απλό” αφιέρωμα
Προσωπικά ένιωσα συγκίνηση με αυτό το αφιέρωμα αλλά παράλληλα και δέος. Ένιωσα φόβο αλλά και ελπίδα. Ένιωσα τη γενναιότητα των προγόνων μου και την ανάγκη τους για ελευθερία. Ένιωσα πως οι Έλληνες είναι φτιαγμένοι από άλλο υλικό…
Μα το πιο σπουδαίο απ’ όλα είναι πως μπόρεσα επιτέλους να δείξω στα παιδιά μου κάτι σπουδαίο γι αυτή την επέτειο. Κάτι το εκλεπτυσμένο αλλά παράλληλα τόσο δυνατό και αληθινό. Κι αυτό που κρατάω εγώ σαν ενήλικας είναι πως όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε με την ψυχή τους αυτό τον τόπο, τότε υπάρχει ελπίδα να μη λησμονηθούν εκείνα που μας ξεχωρίζουν σαν έθνος κι αν το θες σαν… φυλή!
Ευχαριστούμε Ηλία!
