Ένα παιδί κυνηγάει ένα ουράνιο τόξο κι εγώ που έχω την τύχη να είμαι μάνα του, τρέχω να πιάσω το ουράνιο τόξο μαζί του! Έχω κι εγώ όνειρα να κυνηγήσω.
Έχετε προσπαθήσει ποτέ να πιάσετε ένα ουράνιο τόξο;
Εμένα χτες ένα παιδί μου έδειξε πως γίνεται!
Τρέχαμε στο δρόμο που λέτε, και προσπαθούσαμε να φτάσουμε στην άκρη του και άντε να το πιάσουμε, και άντε λίγο ακόμη και να μας ξέφυγε πάλι…
Αναρωτιέστε αν το πιάσαμε;
Οι περισσότεροι θα ξέρετε στα σίγουρα πως δε γίνεται να πιάσεις το ουράνιο τόξο. Υπάρχουμε όμως και εμείς οι ονειροπόλοι που λέμε πως γίνεται. Που τρέχουμε και νομίζουμε πως χαϊδεύουμε τα χρώματά του και τρελαινόμαστε σαν τα παιδιά από χαρά!
Κι άμα σκαρφαλώσουμε απάνω του τότε κάνουμε και μια τρελή τσουλήθρα! Μα τι χαρά μεγάλη, αλήθεια!
Ένα παιδί κυνηγάει ένα ουράνιο τόξο
Είναι το ίδιο σαν να κυνηγάς ένα όνειρο. Το όνειρο μπορεί να είναι άπιαστο, τρελό, να πονάει. Εσύ όμως άνθρωπε το κυνηγάς. Γιατί δε δέχεσαι (και καλά)κάνεις να κλείνεις τα μάτια και να βλέπεις μόνο τη σκοτεινιά των βλεφάρων σου.
Εσύ άνθρωπε (που τόσο μοιάζεις μαζί μου) όταν κλείνεις τα μάτια βλέπεις χρώματα, ακούς μουσικές, χορεύεις, γελάς! Και είσαι εσύ, που ξέρεις καλύτερα από τον καθένα (όπως κι εγώ) πως τα όνειρα δεν κοστίζουν. Τσάμπα είναι!
Ονειρέψου λοιπόν! Αν δε θες φυσικά να βλέπεις σκοτάδια πίσω από τα κλειστά σου βλέφαρα.
Κι εσύ μικρέ μου Νικόλα, να μην πάψεις ποτέ να κυνηγάς ουράνια τόξα. Κάπου εκεί ανάμεσα στα χρώματα κουρνιάζουν τα όνειρα σου!!!!
Θες κι άλλες μαμαδίστικες σκέψεις; άλλοτε σοβαρές άλλοτε θλιμμένες κι άλλοτε ονειροπόλες; Τότε πάτα εδώ και θα τις βρεις σε αφθονία!
Κι αν σου άρεσε το ονειροπόλο άρθρο μου, θα χαρώ να το μοιραστείς με τους φίλους σου!
Ελένη
2 comments
Το είχα ανάγκη απόψε αυτό.
Αν σου πω ότι όταν το έγραφα εσένα σκεφτόμουν;;;;;