Μόνο το γέλιο θα μας σώσει, τίποτα άλλο. Γι αυτό κι εσύ να γελάς, κάθε μέρα κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Το γέλιο είναι υγεία, είναι ζωή!
Τρέχεις από δω κι από κει όλη μέρα. Τρέχεις στη δουλειά. Τρέχεις για υποχρεώσεις με τα παιδιά. Τρέχεις για το σπίτι. Τρέχεις για όλα. Η ζωή σου όλη ένα κατοστάρι. Ένα καοστάρι που μέχρι το βράδυ πρέπει να το έχεις τερματίσει. Και το πρωί θα ξεκινήσεις ένα νέο κατοστάρι. Εννοείται πως γι αυτούς τους αγώνες σου ΔΕΝ υπάρχει βραβείο. Ούτε καν δάφνινο στεφάνι. Ανάθεμα το τρέξιμο δηλαδή…
Κι ύστερα είναι το άγχος σου για ένα σωρό θέματα. Το άγχος είναι σαν το καρότο που κρέμεται μπροστά από τον γάιδαρο.
Το άγχος σε σέρνει όπου και όπως θέλει. Ορίζει μάλιστα και κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Είπαμε το καρότο, μπροστά από τον γάιδαρο.
Πότε έρχεται το άδειο πορτοφόλι. Πότε τα ψώνια για το σπίτι που ήταν απαραίτητα να τα κάνεις αλλά εσύ τα ξέχασες. Πότε για τα παιδιά που δεν πρόλαβες να τα πας στην ώρα τους στη δραστηριότητά τους. Πότε το φαγητό που κάηκε. Πότε το γλυκό που πάλι δεν πρόλαβες να φτιάξεις για τα παιδιά. Πότε οι απαιτήσεις τις δουλειάς σου. Πότε τα ρούχα που δεν βγήκαν από το πλυντήριο και μύρισαν. Πότε το ένα πότε το άλλο. Ένας ατέλειωτος κατάλογος.
Ένας ουρανός κι ένας ήλιος είναι η λάμψη σου
Κι εσύ εκεί στο κατοστάρι σου. Μα για στάσου ένα λεπτό. Τώρα. Στοπ. Στάσου και σήκωσε ψηλά το κεφάλι. Μια στιγμή, δυο στιγμές. Γέλα! Κλικ.
Κοίτα ο ουρανός! είναι γαλανός. Και λάμπει. Λάμπει κάθε μέρα. Ακόμη και πίσω από τα βαριά βροχερά σύννεφα ο ουρανός λάμπει. Ένας απαστράπτων ουρανός. Κοίτα τον. Κάθε μέρα είναι εκεί. Κάθε μέρα ο ήλιος τον κάνει να φωτίζει σαν να είναι ότι πιο πολύτιμο υπάρχει.
Δεν κατάλαβες ακόμα που το πάω; Εσύ είναι ο ουρανός. Απέραντος και γαλανός. Και το γέλιο σου είναι ο ήλιος. Και το γέλιο σου είναι αυτό που θα σε κάνει να λάμπεις κάθε μέρα. Το γέλιο σου θα σε κάνει να φωτίζεσαι συνέχεια, ακόμα και τις ημέρες που οι δικές σου βαριές συννεφιές θα φέρνουν σκιές σε αυτή τη λάμψη.
Αλλά και τότε ακόμη, αν εσύ γελάσεις τα σύννεφα θα παραμερίσουν στην άκρη. Θα αφήσουν ένα άνοιγμα κι εκεί θα μπει η λάμψη του ήλιου – του γέλιου σου. Και ξέρεις τι γίνεται τότε; όταν έχουμε και ήλιο και βροχή;
Μα αγάπη μου, από κει δημιουργείται ένα πολύχρωμο, υπέροχο ουράνιο τόξο! Τι μας μαθαίνει αυτό; ότι οι μπόρες και οι θύελλες είναι εδώ, είναι για εμάς. Μα αυτές είναι που δημιουργούν τα καλύτερα ουράνια τόξα. Και τα ουράνια τόξα δεν μπορούν παρά να σημαίνουν ελπίδα και την αφετηρία για χρυσοκεντημένα όνειρα!
Απαστράπτων το γέλιο σου! Απαστράπτουσα κι εσύ! Γιατί όταν η ψυχή γελάσει η ομορφιά θα απλωθεί σε κάθε κύτταρο του κορμιού σου.
Να θυμάσαι λοιπόν: μόνο το γέλιο θα μας σώσει, τίποτα άλλο.
Και όταν λέμε γελάμε, εννοούμε πως γελάμε με την ψυχή μας! Γελάμε μέχρι τελικής πτώσης. Ξεκαρδιζόμαστε.
Άσε τι θα πουν αυτοί που σε βλέπουν. Παράτα και την τέλεια εικόνα σου. Χέσε και τις ρυτίδες που θα γίνουν πιο έντονες λόγω γέλιου. Τσαλακώσου. Γέλα!
Κι επειδή το γέλιο μας, είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας σε καλώ να περάσεις μια βόλτα από τα άρθρα μου στην κατηγορία και οι μαμάδες έχουν ψυχή! Νομίζω θα ταυτιστείς με πολλά από αυτά.
Κι αφού ταυτιστείς σε περιμένω εδώ κι αν θες συζητάμε μερικά από αυτά!
Μέχρι τις επόμενες σκέψεις που θα έρθουν και θα κουμπώσουν στις μαμάδες που έχουν κι αυτές ψυχή σε φιλώ από τα νότια της χώρας.
Ελένη
