Από τα πιο όμορφα μονοπάτια του Ταϋγέτου είναι η διαδρομή Παρόρι – Παναγία Ζαγούνα – Φανερωμένη (μοναστήρι) που είναι και ο τελικός προορισμός στο χωριό Αναβρυτή.
Στην οικογένεια (ευτυχώς) αγαπάμε πολύ τις πεζοπορίες. Μας αρέσει να παίρνουμε τα βουνά τις θάλασσες, τα ποτάμια και να γνωρίζουμε συνέχεια καινούρια και όμορφα μέρη. Ομορφιές και κρυμμένα μυστικά που δεν μπορείς να τα γνωρίσεις μέσα από ένα αυτοκίνητο ή από οποιοδήποτε άλλο μεταφορικό μέσο.
Είναι εντελώς διαφορετικό να περπατάς σε ένα μέρος και να μυρίζεις γύρω σου, να αγγίζεις, να ακούς τι συμβαίνει και να νιώθεις τον τόπο στην ψυχή σου από το να τον “περνάς” απλώς από το αυτοκίνητο και να παρατηρείς απέξω. Μέσα από ένα αυτοκίνητο ή τρένο ή καράβι απλώς είσαι περαστικός από έναν τόπο. Ακόμη κι αν σταματήσεις για λίγο ή πιάσεις λιμάνι και τα δεις όλα από κοντά και πάλι περαστικός είσαι.
Αν όμως περπατήσεις έναν τόπο τότε ναι τον έχεις πραγματικά νιώσει, τον έχεις γευτεί κι έχεις πάρει κάτι από αυτόν μαζί σου. Τότε ναι, το ταξίδι σου αυτό ήταν αληθινό!
Πριν δούμε αυτό το υπέροχο μονοπάτι θέλω να σου θυμίσω μερικά ακόμη sos σημεία της Σπάρτης:
- Στα μονοπάτια του Ταΰγετου: Παρόρι – Σωτήρα
- Λαγκαδιώτισσα: το σπηλαιώδες ξωκκλήσι της Σπάρτης
- Μια βόλτα στην επιβλητική Αρχαία Σπάρτη
- Ο Βυζαντινός θρύλος της καστροπολιτείας του Μυστρά
- Πικουλιάνικα – το κουκλίστικο χωριό του Μυστρά Λακωνίας
Μονοπάτια Ταϋγέτου: Παρόρι – Ζαγούνα – Φανερωμένη
Σήμερα λοιπόν θα σου δείξω πως περπατήσαμε ένα λίγο ζόρικο μονοπάτι μήκους 3,7 χιλιομέτρων και με υψομετρική διαφορά στα 510 μέτρα. Η συνολικός χρόνος πεζοπορίας του συγκεκριμένου μονοπατιού είναι 1,5 ώρα. Εμείς μαζί με τα παιδιά χρειαστήκαμε 2 ώρες μέχρι τον τελικό προορισμό.
Ας χωρίσουμε το συγκεκριμένο μονοπάτι σε δυο βασικά τμήματα. Το πρώτο τμήμα είναι η διαδρομή από το Παρόρι μέχρι την Παναγία Ζαγούνα. Και το δεύτερο τμήμα είναι από την Παναγία Ζαγούνα μέχρι το μοναστήρι της Φανερωμένης στο χωριό Αναβρυτή.
Το Παρόρι είναι ένα μικρό χωριό που βρίσκεται 5 χιλιόμετρα έξω από τη Σπάρτη όπου από εκεί ξεκινούν δυο πολύ βασικά μονοπάτια του άγριου κι επιβλητικού Ταΰγετου.
Μονοπάτι Παρόρι Παναγία Ζαγούνα
Αν είναι καλοκαίρι ή τέλος άνοιξης, η καλύτερη ώρα για να ξεκινήσει κανείς την ανάβαση είναι ή πολύ νωρίς το πρωί ή αργά το μεσημέρι, τότε δηλαδή που το βουνό έχει ρίξει τη σκιά του. Είναι απαιτητικό μονοπάτι σε μερικά σημεία ειδικά αν έχεις παιδιά μαζί σου, γι αυτό δε χρειάζεσαι να έχεις επιπλέον και τον ήλιο για εχθρό.
Τις υπόλοιπες εποχές δε νομίζω πως υπάρχει κατάλληλη ώρα μιας και οι θερμοκρασίες είναι ιδανικές για τέτοιες πεζοπορίες.
Από το Παρόρι λοιπόν ακολουθώντας τη σχετική σήμανση που σε ολόκληρο το μονοπάτι είναι παρούσα (πάρα πολύ καλό αυτό!) παίρνεις το μονοπάτι που στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ανηφορικό. Σε κάποια σημεία μάλιστα είναι αρκετά απότομο και θέλει προσοχή. Αυτά τα σημεία όμως είναι λίγα και δεν διαρκούν πολύ.
Σε κάποιο σημείο το μονοπάτι χωρίζεται στα δύο. Δεξιά πηγαίνει προς την Παναγία Ζαγούνα και αριστερά προς το μοναστήρι της Φανερωμένης.
Συναντώντας λοιπόν τις ταμπέλες που χωρίζουν τη διαδρομή στα δύο παίρνουμε το μονοπάτι προς τον σπηλαιώδη ναό της Παναγίας Ζαγούνας. Αυτό το κομμάτι της διαδρομής είναι και το δυσκολότερο αλλά πραγματικά διαρκεί λίγο. Αν το πάρεις απόφαση σε πέντε λεπτά έχεις φτάσει στην κορυφή του λόφου και στο ναό.
Κάνε τον κόπο και φτάσε μέχρι το διπλό καμπαναριό στα δεξιά σου πριν μπεις στο ναό. Η θέα θα σου κόψει την ανάσα! Μόνο και μόνο γι αυτή τη θέα να ξέρεις, αξίζει τον κόπο να φτάσεις ως εκεί.
Η πόρτα του ναού και του προαυλίου χώρου είναι ανοιχτή και μπορείς να μπες μέσα και να ξεκουραστείς. Νερό πόσιμο δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει γι αυτό πάντα έχουμε μαζί μας το δικό μας νερό.
Η εκκλησία επίσης είναι ανοιχτή και μπορείς να μπεις μέσα.
Μέχρι τη Ζαγούνα κάναμε περίπου μια ώρα για να ανέβουμε με 3 παιδιά μαζί μας. Πράγμα που σημαίνει πως ένας ενήλικας χρειάζεται λιγότερη ώρα.
Μονοπάτι Παναγία Ζαγούνα – μοναστήρι Φανερωμένης
Και αφού ξεκουραστήκαμε και ανακτήσαμε δυνάμεις συνεχίζουμε τη διαδρομή μας. Δεν πηγαίνουμε προς τα πίσω αλλά ακολουθούμε για μερικά μέτρα τον χωματόδρομο που βλέπουμε στα δεξιά μας όπως βγαίνουμε από το ναό. Σε μερικά μέτρα στα αριστερά μας υπάρχει σήμανση για να βγούμε στο μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στη Φανερωμένη.
Αυτό το κομμάτι χρειάζεται λίγη προσοχή γιατί είναι λίγο απότομο και τα χαλίκια που γλιστράνε κάνουν πιο δύσκολο το πέρασμά μας. Όμως σε μερικά μέτρα ο μονοπάτι γίνεται και πάλι βατό.
Σε μερικά σημεία βρίσκεσαι πραγματικά μέσα στο δάσος. Η βλάστηση γίνεται άγρια και καταπράσινη κι αυτό σημαίνει ότι στο μεγαλύτερο κομμάτι έχεις σκιά και η σκιά σε τέτοιες αποδράσεις είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητη.
Σε όλη τη διαδρομή η σήμανση είναι τόσο καλή και κατατοπιστική που αποκλείεται να χαθεί κανείς.
Φτάνοντας σε αυτό το μικρό εκκλησάκι (άγιος Δημήτριος) κάνουμε μια μικρή στάση και συνεχίζουμε τον χωματόδρομο προς τη Φανερωμένη.
Από δω και πάνω παίρνουμε τον χωματόδρομο και μόνο όταν έχουμε σχεδόν φτάσει στο μοναστήρι ξανά παίρνουμε το μονοπάτι του βουνού. Από το εκκλησάκι του αγίου Δημητρίου μέχρι τη φανερωμένη είναι περίπου 15 λεπτά δρόμος αλλά σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής δεν έχει καθόλου σκιά.
Τελικός προορισμός Μονή Φανερωμένης
Στη Φανερωμένη μπαίνουμε στον προαύλιο χώρο και ξεκουραζόμαστε. Αν η ώρα το επιτρέπει μπορούμε να μπούμε και στην εκκλησία. Το μοναστήρι αυτό κατοικείται και ανήκει στο χωριό Αναβρυτή.
Εδώ θα βρούμε καλή σκιά και πόσιμο νερό. Εμείς συνηθίζουμε όταν φτάνουμε στον τελικό προορισμό μας να έχουμε μαζί μας και το κολατσιό μας. Και κολατσιό να μην έχουμε προνοήσει να πάρουμε μαζί μας, μια χούφτα ξηροί καρποί και λίγη σοκολάτα ή κανένα φρούτο είναι υπέρ αρκετά για να ανακτήσουμε δυνάμεις.
Μετά παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής ακολουθώντας ξανά το ίδιο μονοπάτι. Αυτή τη φορά δεν χρειάζεται να κάνουμε την παράκαμψη για την Παναγία Ζαγούνα οπότε και γλιτώνουμε περίπου 15 λεπτά δρόμο. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως το να κατέβεις ένα μονοπάτι είναι πιο δύσκολο από το να το ανέβεις παρόλο που φανταζόμουν το αντίθετο.
Όπως και να ‘χει, τέτοιες πεζοπορίες αξίζουν τον κόπο και με το παραπάνω. Επίσης θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνουμε και τα παιδιά μας να αγαπάνε τη φύση, να τη σέβονται και να εκτιμούν όσα μας δίνει. Γι αυτό, κάθε φορά που μας δίνεται μια τέτοια ευκαιρία ας την εκμεταλλευόμαστε.
Η διαδρομή “Μονοπάτια Ταϋγέτου: Παρόρι – Ζαγούνα – Φανερωμένη” μαζί με παιδιά δεν είναι δύσκολη. Χρειάζεται προσοχή μόνο σε μερικά σημεία που είναι λίγο απότομα. Με τη σωστή επιλογή ώρας και τα κατάλληλα εφόδια μπορεί αυτή η διαδρομή να γίνει μια ευχάριστη εκδρομή. Προσοχή χρειάζεται μόνο την άνοιξη στα φίδια.
Tips για πεζοπορίες μαζί με τα παιδιά καθώς επίσης και τι πρέπει να έχουμε μαζί μας θα βρεις εδώ!
Κι αν σου αρέσει οτιδήποτε δημιουργικό σε περιμένω στην πιο diy Ομάδα του διαδικτύου! Κλικ εδώ και καλώς ήρθες!
Οι φωτογραφίες της Μονής Φανερωμένης είναι του συνεργάτη και φίλου του καρυδότσουφλου, Αλέξανδρου Μπουγάδη τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ για ακόμη μια φορά!
Να περνάτε υπέροχα άνθρωποι!
Ελένη
