Ο Μύλος των Ξωτικών στα Τρίκαλα μπορεί να πέφτει μακριά για κάποιους από εμάς αλλά πραγματικά, ένα τέτοιο ταξιδάκι αξίζει τον κόπο τα Χριστούγεννα!
Κι αυτό το λέω εγώ που ζω τέρμα νότια της Ελλάδας. Οι καλές εκδρομές όμως αξίζουν πάντα τον κόπο γι αυτό και τις κυνηγάμε με τρελή χαρά. Έτσι κάναμε και πέρυσι την Πρωτοχρονιά. Σε τρεις μέρες γράψαμε 1200 χιλιόμετρα στους δρόμους, ολόκληρη η επιστροφή ήταν μέσα σε χιόνια και σε κάποιες περιπτώσεις Πέσαμε και σε χιονοθύελλες, αλλά δεν μετανιώσαμε καθόλου που ξεκινήσαμε ένα τέτοιο ταξίδι. Κι αν και φέτος υπήρχε χρόνος για κάτι τέτοιο, εννοείται θα το επαναλαμβάναμε. Γενικά εκείνες οι τρεις μέρες ήταν από τις πιο όμορφες μας σαν οικογένεια. Πολλές οι καινούριες εικόνες, πολλά τα αξιοθέατα, πολλά τα καινούρια πράγματα. Και σίγουρα μου αρέσει να προσφέρω στα παιδιά μου καινούριες εμπειρίες.
1200 χιλιόμετρα σε 3 μέρες
Εντάξει, ξέρω ακούγεται δύσκολο να κάνεις τόσα χιλιόμετρα με τα παιδιά αλλά καμιά φορά εκπλήσσεσαι από το πόσο συνεργάσιμα μπορεί να είναι. Δεν ξέρω αν έφταιγε η προσμονή τους (Μύλος των Ξωτικών είναι αυτός!) ή οι εικόνες στον δρόμο, αλλά η συμπεριφορά τους ήταν άψογη. Πράγμα σπάνιο για τα 3 αγόρια μου που στον δρόμο (ακόμα και στην πιο μικρή απόσταση των 5 χιλιομέτρων) τα παθαίνουν όλα. Πεινάνε, διψάνε, θέλουν τουαλέτα, ο διπλανός έβηξε πάνω τους και τους κόλλησε μικρόβια κι άλλα τέτοια χαριτωμένα…. μη σε ζαλίζω. Αν είσαι γονιός είμαι σίγουρη ότι τέτοιες ανείπωτες καταστροφές συμβαίνουν και στα δικά σου παιδιά.
Η διαδρομή Λάρισα – Τρίκαλα (βρεθήκαμε εκεί από μπέρδεμα) είναι απλά εντυπωσιακή. Εμείς τουλάχιστον που δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες πεδιάδες μείναμε άφωνοι. Ένα τοπίο σαν αυτά που βλέπεις σε ταινίες. Όλες οι αποχρώσεις του πράσινου, του κίτρινου και του καφέ να απλώνονται σε λοφάκια και σε πεδιάδες. Κάτι σαν μπαλώματα στη γη!
Για τη διαδρομή μέχρι τα Μετέωρα και γύρω δεν έχω λόγια. Τι να πω; Παίζει αυτός ο δρόμος που διασχίζει τα μοναστήρια να είναι από τους πιο επιβλητικούς της Ελλάδας (μην πω και παρά έξω!)
Ο Μύλος των Ξωτικών στα Τρίκαλα
Μαζί με τα παιδιά έχουμε επισκεφτεί διάφορα τέτοια χριστουγεννιάτικα πάρκα σε διάφορες πόλεις. Από απλά πάρκα μικρών πόλεων μέχρι τα μεγαλύτερα της Αθήνας. Ο Μύλος των ξωτικών στα Τρίκαλα είναι μακράν ότι καλύτερο έχουμε δει. Μια καλοστημένη δουλειά χωρίς προχειρότητες και κατασκευές του ποδαριού. Ένας χώρος που δεν χρειάζεται να πληρώσεις μια μικρή περιουσία για να μπεις (όπως γίνεται σε πολλούς αντίστοιχους χώρους) και που δεν βαριέσαι ακόμη κι αν φας μια ολόκληρη μέρα εκεί μέσα.
Κοντά στο πάρκο λειτουργεί και δωρεάν πάρκινγκ πολλών θέσεων. Απίστευτα βολικό αυτό ειδικά όταν βρίσκεσαι σε μια πόλη που δεν τη ξέρεις καθόλου.
Πολλές δωρεάν δράσεις για παιδιά (και για μεγάλους, γιατί όχι;) σε όλο τον χώρο του πάρκου. Χώροι για παιχνίδι, για ζωγραφική, για παραμύθια, για ευχές, για βόλτες, για εντελώς καινούριες εικόνες και νέα ερεθίσματα για όλους.
Ο Μύλος των Ξωτικών στα Τρίκαλα και όσα μας έκαναν εντύπωση
Εγώ ξεχώρισα το δάσος των ευχών. Πολλά (πολλά όμως) χριστουγεννιάτικα δέντρα γεμάτα με ευχές! τι πιο μαγικό; να στολίζεις τα δέντρα με χαρτάκια που γράφουν ευχές!
Μου άρεσε τρελά το πηγάδι των ευχών που είχε μιλιά. Ναι εσύ ρώταγες κι αυτό απαντούσε. Ήξερε πραγματικά τα πάντα ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα.
Αγάπησα τη βόλτα μας (μια πραγματικά μεγάλη βόλτα) μέσα στον Μύλο ο οποίος αποτελούσε το μεγαλύτερο και σημαντικότερο βιομηχανικό κέντρο της περιοχής τον προηγούμενο αιώνα. Αν έχεις χρόνο και ο κόσμος δεν είναι πολύς αξίζει να σταθείς και να διαβάσεις τις επιγραφές. Οι πληροφορίες για τον τρόπο που λειτουργούσε ένα τέτοιο εργοστάσιο με τη δύναμη του νερού και του αέρα πραγματικά αξίζει τον χρόνο μας. Εννοείται πως αυτή τη βόλτα δεν την κάναμε μόνο μια φορά!
Το σπίτι του άγιου Βασίλη όλα τα λεφτά! αλλά εκεί χρειάζεται υπομονή γιατί μαζεύεται και αρκετός κόσμος οπότε μέχρι να μπεις πρέπει να περιμένεις αρκετά.
Όλος ο χώρος στο πάρκο είναι στολισμένος και σε μερικές περιπτώσεις ανά θέμα. Αλλού οι χιονάνθρωποι, αλλού τα βαγόνια τρένων που μπαίνεις και μεταφέρεσαι κάθε φορά και σε άλλη χώρα. Αλλού οι άγιοι Βασίληδες, αλλού τα πελώρια στολίδια αλλά όλα αυτά σε μια αρμονία μεταξύ τους.
Ο Μύλος των Ξωτικών στα Τρίκαλα και όλα όσα αξίζει να κάνεις
Το λούνα παρκ, οι βόλτες με το τρένο, τα παιχνίδια (παγοδρόμιο κτλ) ήταν επί πληρωμή. Στο λούνα παρκ συμφέρει να πάρεις βραχιολάκι παρά να πληρώνεις κάθε παιχνίδι ξεχωριστά.
Η βόλτα με το τρένο ήταν λίγο ακριβή για την απόσταση που έκανε μέσα στο πάρκο αλλά και πάλι άξιζε τα λεφτά της μόνο και μόνο για εκείνον τον σταθμάρχη βγαλμένο από άλλη εποχή μη σου πω κι από άλλη χώρα.
Μερικές λιχουδιές αναμφίβολα αξίζει να τις δοκιμάσεις και όχι μόνο μια φορά.
Επίσης υπήρχε και ένα μίνι μουσείο μαντιταριών μέσα στο πάρκο. Αν δεν έχεις χρόνο να πας μέχρι την Καλαμπάκα και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Μανιταριών τότε αξίζει να σταθείς λίγο κι εκεί.
Το έθιμο των αερόστατων
Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο ήταν πως κάποια στιγμή τα ξωτικά μοίρασαν σε όλους μας μικρά χάρτινα αερόστατα που μοιάζουν σαν φανάρια. Τα ανάψαμε και τα αφήσαμε στον ουρανό κάνοντας ο καθένας μας μια ευχή.
Εμείς αυτό το έθιμο εδώ στα νότια το έχουμε τις απόκριες, στο Λεωνίδιο το έχω δει την Ανάσταση το Πάσχα, στα Τρίκαλα το έχουν όμως την Πρωτοχρονιά και ήταν απλά τέλειο!
Η γεύση από τον Μύλο των Ξωτικών στα Τρίκαλα
Αναμφισβήτητα ο Μύλος των Ξωτικών στα Τρίκαλα είναι η τόσο καλοστημένη και χωρίς προχειρότητες δουλειά. Ένα θεματικό πάρκο που που ναι μεν θέλει να βγάλει χρήματα αλλά δε σε μαδάει με το που μπεις. Η είσοδος είναι δωρεάν, πολλές δραστηριότητες είναι δωρεάν και μάλιστα δραστηριότητες που αξίζουν πραγματικά τον κόπο. Αν θέλει δηλαδή κάποιος να πάει και να μην ξοδέψει χρήματα μπορεί να το απολαύσει και να μείνει για ώρες μέσα χωρίς να βαρεθεί.
Εξάλλου είπαμε: 1200 χιλιόμετρα σε 3 μέρες άξιζαν και παρά άξιζαν τον κόπο και άνετα θα το ξανά κάναμε. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα!
Ο Μύλος των Ξωτικών στα Τρίκαλα και όλα όσα αξίζει αν επισκεφτείς
Μια βόλτα στα Τρίκαλα την αδερφή πόλη του Άμστερνταμ επιβάλλεται. Εμείς περπατήσαμε στο κέντρο της πόλης και στο Ληθαίο ποταμό μόνο για κανένα δίωρο και μας άρεσε πάρα πολύ! Δες εδώ λεπτομέρειες.
Μετά τον Μύλο των Ξωτικών στα Τρίκαλα φύγαμε για Καλαμπάκα γιατί στα Τρίκαλα δεν καταφέραμε να βρούμε ξενοδοχείο. Την επόμενη μέρα ανεβήκαμε στα Μετέωρα. Να ξέρεις κάτι, τα Μετέωρα δεν είναι βόλτα ούτε επίσκεψη, είναι απλά εμπειρία. Δες εδώ όλες τις λεπτομέρειες.
Κι επειδή μετά το τρίτο μοναστήρι που ανεβήκαμε άρχιζε να χιονίζει και μάλιστα πολύ, κατεβήκαμε ξανά στην πόλη της Καλαμπάκας και πήγαμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Μανιταριών που ναι κι αυτό ήταν ένα εντελώς διαφορετικό και πρωτότυπο μουσείο που μας άρεσε πάρα πολύ! Δες εδώ τι υπέροχα πράγματα συναντήσαμε!
Θα χαρώ πολύ να μοιραστούμε φωτογραφίες από τις εμπειρίες μας στα ταξίδια μας. Εδώ μπορούμε να τα λέμε καλύτερα!
Να περνάς υπέροχα ότι κι αν κάνεις!
Τα φιλιά μου από τα νότια
Ελένη
