Το βιβλίο “Όχι δεν χάθηκε το μικρό κουνέλι” από τις εκδόσεις Ίκαρος είναι μια απίστευτα τρυφερή ιστορία με ήρωα ένα μικρούλι κουνέλι.
Κάνεις λάθος αν νομίζεις πως το μικρό κουνέλι χάθηκε. Καθόλου δεν χάθηκε. Ψάχνει απλώς για μούρα. Και θα κάνει τα πάντα να βρει μούρα για να του φτιάξει η μαμά του ένα πεντανόστιμο κέικ.
Ο John Bond δημιουργεί μια απίστευτα τρυφερή ιστορία με ήρωα ένα μικρούλι κουνέλι. Ένα κουνέλι που δε διστάζει να βγει εκεί έξω. Που με θάρρος θα περπατήσει πολύ, θα αντικρίσει υπέροχες εικόνες αυτού του κόσμου, θα χαθεί, θα γνωρίσει καινούρια πρόσωπα, θα πάει πολύ μακριά, θα ζήσει περιπέτειες πολλές , θα κινδυνεύσει μέχρι τελικά να βρει αυτό που ήθελε. Μούρα για το κέικ τους.
Τι έχει μεγαλύτερη αξία; το ταξίδι ή ο προορισμός;
Και καθόλου σε όλο τον δρόμο δεν κουράστηκε το μικρό μας κουνέλι, ούτε βαρέθηκε, ούτε τα παράτησε. Κι αν φοβήθηκε καθόλου δεν το έδειξε. Σε όλο το ταξίδι του ήταν προσηλωμένο στον στόχο του και στιγμή δεν παρασύρθηκε από τίποτα.
Στο τέλος βρέθηκε ξανά στο σπίτι του, από εκεί από όπου ξεκίνησε. Εκεί που τελικά βρισκόταν εκείνο που έψαχνε.
Μήπως τελικά όλα τα μαγικά πράγματα βρίσκονται δίπλα μας κι εμείς ψάχνουμε μακριά να τα βρούμε;
Ξέρεις τι κατάλαβα εγώ από αυτό το βιβλίο; ότι καμιά σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι μας αξίζει τα πάντα. Κατάλαβα ακόμη πως όταν έχεις όραμα και πίστη σε κάτι, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρεις.
Και ξέρεις κάτι; εγώ σαν ένα μεγάλο παιδί που κολυμπάω κιόλας στα 37 μου χρόνια, έχω απεριόριστη ανάγκη να πιστεύω σε κάτι τέτοιο. Να πιστεύω πως το πείσμα μου θα με οδηγήσει στην πραγματοποίηση των πιο κρυφών μου ονείρων.
Το έχω πει πολλές φορές και ξέρω ότι σε κουράζω αλλά μου αρέσει να το λέω για το ακούω κι εγώ, έτσι για να μην τον ξεχνάω:
Τα παιδικά βιβλία δεν γράφονται μόνο για τα παιδιά αλλά και για τους μεγάλους. Κυρίως για τους μεγάλους.
Οι δικές μου αλήθειες για το βιβλίο “Όχι δεν χάθηκε το μικρό κουνέλι”
Θα σου πω και μια άλλη μου αλήθεια γι αυτό το βιβλίο. Με συγκίνησε βαθιά εκείνος ο μικρούλης κούνελος. Μου θύμισε τα δικά μου παιδιά, η αγάπη που μας δένει. Μου θύμισε τις δικές μας περιπέτειες και τα πείσματα των δικών μου μικρών “κούνελων”. Μου θύμισε μέχρι και τη σχέση μου με τους δικούς μου γονείς. Γιατί δεν παύω να είμαι κι εγώ παιδί κάποιων.
Επίσης το μικρό κουνέλι κάπου μου θύμισε και τον αλχημιστή του Πάουλο Κοέλιο. Και χαίρομαι διπλά γι αυτό. Χαίρομαι γιατί τα μηνύματα που περάσαν στα παιδιά μου είναι κάτι περισσότερο από σπουδαία. Γιατί τέτοια βιβλία μόνο σπουδαία μηνύματα περνάνε στα παιδιά. Και είπαμε, όχι μόνο στα παιδιά.
Και τελικά… τελικά καταλήξαμε πως όλα τα παιδιά ζουν σε έναν δικό τους κόσμο που πραγματικά “ότι θυμούνται χαίρονται” κι αυτό ακριβώς είναι που τα κάνει μοναδικά πλάσματα στα μάτια μας.
Αλλά δεν θα σου αποκαλύψω τίποτα για την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Στο κρατάω για έκπληξη. Για όταν το διαβάσεις κι εσύ με τα παιδιά σου!
Να θυμάσαι μόνο πως αυτό το βιβλίο θα σου θυμίσει πολύ τη δική σου σχέση με τα παιδιά σου! Κι ίσως σου φέρει δάκρυα στα μάτια.
Και μην ξεχάσω να σου πω πως και η εικονογράφηση είναι υπέροχη!
Δε θα σου πω άλλα για το νέο βιβλίο του John Bond που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος. Σε αφήνω να το ανακαλύψεις μαζί με τα παιδιά σου.
Εδώ θα βρεις κι άλλες πολλές προτάσεις των δικών μου μικρών βιβλιοφάγων.
Μέχρι το επόμενο βιβλίο που θα αξίζει να σου μιλήσω γι αυτό να διαβάζεις πολύ!
Ελένη
