Το Παραδείσι Λακωνίας είναι ένα χωριό που στο παρελθόν το νερό διοχετευόταν στα σπίτια με νερόμυλους γι αυτό και είναι χτισμένο κατακόρυφα σε μια ρεματιά.
- Συντονιζόμαστε σε instagram – facebook & pinterest και δε χάνουμε τίποτα νέο!
- Γνώρισε τα νότια της Ελλάδας μας ακολουθώντας το Lakonia Travel στο instagramκαι στο facebook!
Ορίστε ποια είναι η μαγεία του να ταξιδεύεις. Είναι η χαρά του να ανακαλύπτεις καινούρια μέρη, κρυφά μυστικά του κάθε τόπου. Και να σου πω το πιο παράξενο απ’ όλα; αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και στον δικό σου τόπο. Εκεί που νομίζεις πως τα ξέρεις όλα, πως τα έχεις δει όλα, πάντα θα υπάρχει και κάτι ακόμη, μην αμφιβάλλεις.
Ξέρεις ποια είναι η παγίδα με τον τόπο μας; νομίζουμε πως τον ξέρουμε και ποτέ δε μπαίνουμε στη διαδικασία να ψάξουμε παραπέρα και να εξερευνήσουμε περισσότερο. Η βεβαιότητα ότι τα γνωρίζουμε όλα, μας κάνει τυφλούς και φυσικά έτσι χάνουμε ένα πολύ σπουδαίο κομμάτι από τα μέρη μας.
Ένα τέτοιο πανέμορφο αλλά συνάμα σπουδαίο μέρος είναι το χωριό για το οποίο θα σου μιλήσω σήμερα. Κάθε μέρος είναι σπουδαίο, δεν το συζητάμε. Αλλά μερικά μέρη έχουν κάτι το πολύ ιδιαίτερο που αξίζει οπωσδήποτε να δεις. Το Παραδείσι είναι μια τέτοια περίπτωση.
Μπορεί σαν οικισμός να μην κατοικείται πια αλλά αξίζει οπωσδήποτε μια αναφορά. Η αλήθεια είναι πως όλα τα χωριά που έπαψαν να έχουν ζωή (έστω στο μεγαλύτερο μέρος τους) κρύβουν μια παράξενη αύρα. Αν και στο Παραδείσι είδαμε και σπίτια ενεργά (αναστηλωμένα) αλλά έχω την αίσθηση ότι τα σπίτια αυτά κατοικούνται μόνο παροδικά.
Το Παραδείσι Λακωνίας, το χωριό με τους νερόμυλους που έχτισαν σε μια ρεματιά
Τον οικισμό αυτό, ο ποίος στο μεγαλύτερο μέρος του έχει εγκαταλειφθεί τον συναντάμε στο δρόμο προς το Σπήλαιο της Καστανιάς. Από τη Νεάπολη (που είναι η κωμόπολη και το κέντρο της περιοχής) θέλουμε 13 χλμ για να φτάσουμε στο σπήλαιο της Καστανιάς. Το Παραδείσι το συναντάμε στα 5 χλμ.
Δες εδώ την απίθανη ιστορία που κρύβει το Σπήλαιο Καστανιάς – ο ανεκτίμητος θησαυρός της Λακωνίας !
Θα καταλάβουμε ότι φτάσαμε μόλις δούμε στο δεξί μας χέρι την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Πρόκειται για μια μεγάλη εκκλησία που μαζί με τα παλαιότερα και νεότερα κτίσματα μοιάζει με μοναστήρι. Εκεί υπάρχει πηγή με πόσιμο νερό και μπόλικη σκιά το καλοκαίρι για στάση!
Ο οικισμός δε φαίνεται από το δρόμο. Βασικά σε όλη τη διαδρομή δε φαίνεται από πουθενά. Κι αυτό συμβαίνει γιατί ο οικισμός είναι χτισμένος στο κατακόρυφο τμήμα μιας ρεματιάς. Πραγματικά είναι λες και κάποιος έχει κολλήσει (σφηνώσει καλύτερα) τα σπίτια στα βράχια.
Γιατί όμως σε ρεματιά;
Υπάρχει λόγος βέβαια που τα σπίτια έχουν χτιστεί έτσι. Οι Παραδεισιώτες δημιούργησαν έτσι το χωριό τους ώστε το νερό που έπεφτε από τους ψηλότερους νερόμυλους να πηγαίνει στους χαμηλότερους εξασφαλίζοντας έτσι τρεχούμενο νερό σε όλα τα σπίτια.
Μάλιστα αν παρατηρήσεις καλύτερα, έξω από τα σπίτια υπάρχουν κάτι σαν πέτρινοι σωλήνες (πέτρινα αυλάκια καλύτερα) που διοχέτευαν (προφανώς) το νερό προς τα κάτω. Τα αυλάκια αυτά ήταν σκεπασμένα κι από πάνω για να διατηρείται το νερό καθαρό.
Το εντυπωσιακό είναι πως κάθε σπίτι αποτελούνταν από δύο ή και τρία πατώματα. Μερικά από αυτά τα κτίσματα έμοιαζαν με πύργους. Σε όλα όμως υπήρχε ξυλόφουρνος απέξω και ένα τέτοιο χτιστό αυλάκι.
Εννοείται στο χωριό δεν υπάρχει δρόμος για αυτοκίνητα παρά μόνο καλντερίμια. Κι εγώ πεθαίνω να περπατάω σε τέτοια με΄ρη!
Το ελπιδοφόρο σε αυτό το μέρος είναι πως γίνεται μια προσπάθεια αναστήλωσης του οικισμού. Αυτό που μας έκανε μεγάλη εντύπωση είναι πως ένα από τα σπίτια έχει μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο. Το μουσείο βέβαια δεν ήταν ανοιχτό όταν πήγαμε εμείς αλλά κάποιες φορές ανοίγει, αρκεί να ξέρεις το πότε.
Υπέροχη βόλτα στα σοκάκια του οικισμού. Έντονες εικόνες, μεγάλη περιέργεια και φυσικά εντυπωσιακές γωνιές. Εγώ στάθηκα έξω από το λαογραφικό μουσείο που υπήρχε κάτι σαν αμφιθέατρο αλλά πολύ μικρό.
Μην ψάχνεις πάντα να φεύγεις μακριά από τον τόπο σου. Γίνε τουρίστας στο χωριό σου, στην πόλη σου, στο νομό σου. Θα εκπλαγείς με όλα όσα νόμιζες δεδομένα!
Ελένη
