Σήμερα κάναμε όλη η οικογένεια κοπάνα

Ο καιρός βέβαια μας πήγε κόντρα από τη αρχή μέχρι το τέλος. Ομίχλη, καταιγίδα, κρύο. Η μικρή Ελένη χωρίς ομπρέλα γιατί ποτέ δεν πιστεύει πως θα της φανεί χρήσιμο κάτι τέτοιο ακόμη αν ακούει έξω αστραπές και βροντές αλλά αυτά (περί ομπρελών) θα σας τα πω άλλη φορά.

Το πρωί λοιπόν ξεκινήσαμε κανονικά να πάμε στο σχολείο, τσάντες, κολατσιό όλα κομπλέ. Μόνο που περάσαμε έξω από το σχολείο και δεν σταματήσαμε. Συνεχίσαμε στον δρόμο με τρία ζευγάρια μάτια να μας κοιτούν με απορία από το πίσω κάθισμα. Μετά ξεκίνησαν οι μαντεψιές και τελικά βρήκαμε τον προορισμό μας.

Εντάξει το “έγκλημα” ήταν προμελετημένο για τους ενήλικες αλλά για τα παιδιά ήταν πραγματική έκπληξη.   Δεν έχει σημασία που πήγαμε ή τι κάναμε. Σημασία έχει η πράξη της κοπάνας, η έκπληξη και η καινούρια αυτή εμπειρία του να το σκας από όλα μόνο και μόνο για να περάσεις καλά με αυτούς που αγαπάς!

Οι αναμνήσεις που δημιουργούμε στα παιδιά μας

Περάσαμε πανέμορφα παρόλα τα στραβά και τα ανάποδα (συμπεριλαμβανόμενης και της ομπρέλας που δεν είχαμε). Και λέω να καθιερώσω τέτοιες κοπάνες – εκπλήξεις! Γιατί σαν το χαμόγελο ενός παιδιού δεν έχει.  
Και είναι στο χέρι μας να το διατηρούμε πάντα τόσο  λαμπερό ώστε εκείνα λευκά δοντάκια να έχουν διαρκώς λόγο να ξεπροβάλλουν μέσα από παχιά χειλάκια! Και είμαι απόλυτα σίγουρη πως κανείς δεν έχει αντιρρήσεις πάνω σ’ αυτό.

Γιατί θεωρώ πως μετά από χρόνια τα παιδιά μας αυτά θα έχουν να θυμούνται. Εκείνη την ημέρα που αντί να πάμε σχολείο πήγαμε να πιούμε ζεστή σοκολάτα, εκείνη την ημέρα που κλείσαμε τα βιβλία χωρίς να έχουμε κάνει όλες τις ασκήσεις και πήγαμε να κάνουμε ποδήλατο ή να περπατήσουμε στη λιακάδα.
Γι αυτό κι εμείς σήμερα κάναμε όλη η οικογένεια κοπάνα, για να δημιουργήσω άλλη μια υπέροχη ανάμνηση στα αγόρια μου!

Αν θες κι εσύ να μοιραστείς τις δικές σας “σκανταλιές” τότε θα με βρεις εδώ! περιμένω να σε ακούσω με χαρά!
Ελένη