Αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά που θα συναντήσεις περιπλανώμενος στο αρσενικό βουνό της Πελοποννήσου – Αναβρυτή Ταϋγέτου!
Η μαγεία αυτού του κόσμου κρύβεται στα απλά πράγματα. Σε εκείνη τη γωνιά που δεν το περιμένεις, σε εκείνο το δρόμο που δε γνωρίζεις που θα σε οδηγήσει. Στο χωριό που δε σου γεμίζει το μάτι ακούγοντας τ’ όνομά του.
Δοκίμασε ας πούμε μια φορά σε ένα από τα ταξίδια σου ή σε μια από τις εκδρομές σου, να ξεφύγεις λίγο από την προκαθορισμένη πορεία του gps ή να παρεκκλίνεις λίγο από τον τελικό προορισμό σου. Μην πας από τον εύκολο δρόμο που θα σε οδηγήσει γρήγορα εκεί που θες. Πάρε τον άλλο δρόμο που μπορεί να είναι πιο μακρύς ή και πιο δύσκολος αλλά σίγουρα δε θα σε απογοητεύσει.
Η Ελλάδα μας είναι ένας απέραντος χάρτης που κάθε χωριό, κάθε βουνό, κάθε ακτή αποτελεί κι έναν ταξιδιωτικό προορισμό. Εμείς είμαστε οι πρώτοι που πρέπει στην κυριολεξία να ξετινάξουμε αυτό το χάρτη. Και πως θα γίνει αυτό πιο εύκολα;
Ξεκινώντας από τον τόπο μας. Αναρωτήσου πόσα από τα χωριά γύρω σου έχεις επισκεφτεί. Πόσους από τους αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, μνημεία και λοιπά, γνωρίζεις. Κι ακόμα πόσες παραλίες, μονοπάτια, λίμνες ή ποτάμια έχεις υπόψη σου.
Αν διαπιστώσεις πως από όλα αυτά που συζητάμε γνωρίζεις λίγα, τότε ξεκίνα την εξερεύνηση… ΤΩΡΑ!
Αναβρυτή Ταϋγέτου _ ο ορεινός παράδεισος της Λακωνίας
Ξεκινώντας να σου πως το χωριό απλώνεται σε υψόμετρο 780 μέχρι 920 μέτρα στις ανατολικές πλαγιές του Ταϋγέτου. Απέχει μόνο 15 χλμ από τη Σπάρτη. Ένας και μοναδικός δρόμος οδηγεί εδώ που από μακριά φαντάζει κάπως σαν φάση survivor. Στην πραγματικότητα πρέπει να ανέβεις μια ολόκληρη πλαγιά από έναν στριφογυριστό δρόμο που από μακριά φαίνεται σαν πελώριο φίδι που απλώνεται σε αγρό.
Μη βιαστείς να φτάσεις στον προορισμό σου. Κάνε στάσεις στο δρόμο και θαύμασε τη συγκλονιστική θέα. Όσο ανεβαίνεις, τόσο μοιάζει ο κόσμος μικρός αλλά αθεράπευτα γοητευτικός.
Αναβρυτή που λες σημαίνει “αναβρύω” δηλαδή αναβλύζω. Προφανώς η ονομασία δόθηκε από τα πολλά νερά που τρέχουν στο χωριό. Μέχρι και σήμερα σε κάθε γειτονιά υπάρχουν πηγές που τρέχει γάργαρο νερό από το βουνό.
Το μέρος αυτό, κατοικούνταν από την αρχαιότητα πράγμα που επιβεβαιώνεται από το Ιερό της Θεάς Δήμητρας που υποστηρίζεται πως υπήρχε στην περιοχή.
Στα τέλη του 19ου αιώνα το χωριό γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη λόγω των βιοτεχνιών που αναπτύχθηκαν σε αυτό. Οι κάτοικοι ασχολήθηκαν επαγγελματικά με τη βυρσοδεψία, την υφαντουργία κι επαγγέλματα της υπαίθρου. Αναπτύχθηκε το εμπόριο και το χωριό γνώρισε μεγάλη άνθηση. Φαντάσου πως κατά το 1830 η Σπάρτη (σημερινή πρωτεύουσα της Λακωνίας) μετρούσε μόλις 1,500 κατοίκους ενώ η Αναβρυτή 3,500 κατοίκους.
Επιπλέον η πνευματική ζωή ήταν κάτι που χαρακτήριζε ολόκληρη την περιοχή. Πράγμα που εξασθένισε σταδιακά έως ότου εξαφανίστηκε εντελώς μετά το ξέσπασμα του Β Παγκόσμιου Πολέμου.
Εδώ να πούμε πως το ερημωμένο χωριό Περγαντέικα απέχει μόνο 5 χλμ από το χωματόδρομο (μην επιχειρήσεις να πας χειμώνα από το δρόμο ειδικά αν έχει βρέξει πολύ) και μόλις 2 χλμ από το μονοπάτι με αφετηρία τη Μονή Φανερωμένης. Η ιστορία αυτού του χωριού που πια δεν κατοικείται, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Αναβρυτή μιας και αυτά τα δυο χωριά ήταν κάτι σαν “αδέρφια”.
Αξιοσημείωτο είναι πως μέχρι το 1955 η μοναδική πρόσβαση στο χωριό ήταν τα μονοπάτια τα οποία σήμερα είναι όλα εύκολα προσβάσιμα. Ο δρόμος (το φίδι που λέγαμε στην αρχή ντε!) φτιάχτηκε με τη βοήθεια όλων των κατοίκων ώστε να διευκολύνονται οι μετακινήσεις τους με τα υπόλοιπα χωριά και πόλεις.
Ο πρώτος σύλλογος της αμερικανικής ηπείρου που δημιουργήθηκε από Έλληνες ήταν αυτός των Βρυσέων Αναβρυτής Νέας Υόρκης μόλις το 1901 ο οποίος υφίσταται μέχρι σήμερα.
Η Αναβρυτή στο σήμερα
Σήμερα το χωριό παρόλο που μένει σχεδόν έρημο (πονάει φίλε μου να βλέπεις τέτοια διαμάντια να μαραζώνουν στο χρόνο) λειτουργούν ξενώνες και ταβέρνες.
Το χωριό είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε ορειβάτες και πεζοπόρου γιατί Αναβρυτή αποτελεί το μεγαλύτερο σταυροδρόμι μονοπατιών του Ταϋγέτου ! Από εδώ ξεκινούν πολλά μονοπάτια αλλά και διέρχονται πολλά μεταξύ αυτών και το Ευρωπαϊκό Ε4.
Η Μονή Φανερωμένης που κάποτε φιλοξενούσε 18 μοναχούς αλλά σήμερα μόνο έναν, είναι επισκέψιμη.
Το παλιό δημοτικό σχολείο λειτουργεί σαν Βοτανολογικό, Γεωλογικό και Λαογραφικό Μουσείο με σπάνια εκθέματα πετρωμάτων και φυτών του Ταϋγέτου αλλά και πλήθος αντικειμένων που χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητά τους οι παλαιότερες γενιές. Δεν είναι πάντα ανοιχτό όμως.
Αν αφαιρέσουμε το συναίσθημα της μελαγχολίας που προκαλεί ένας τόπος των 3500 κατοίκων στο παρελθόν και που σήμερα έχει εγγεγραμμένους μόνο 74 μόνιμους κατοίκους, τότε έχουμε στα πλάνα μας τον απόλυτο, επόμενο προορισμό μας.
Αυτό το χωριό αποζημιώνει και με το παραπάνω τις προσδοκίες μας. Ιδανικό για τους λάτρεις της φύσης, του εναλλακτικού τουρισμού και …. του αγνού.
Καλώς ήρθες λοιπόν στο κουκλίστικο κεφαλοχώρι του Ταϋγέτου!
#With_TraVel_LoVe
karidostouflo
