Το στίγμα του ονείρου – δρώμενο με 2 ιστορίες

Το στίγμα του ονείρου είναι ένα δρώμενο που σκεφτήκαμε να κάνουμε εγώ και η φίλη blogger mamareggina! Πρόκειται για δυο ιστορίες που κάτσαμε και γράψαμε.

Εσάς σας αρέσει να λέτε ιστορίες; ιστορίες από εκείνες που κατοικούν μέσα σας και κάποτε έρχεται η ώρα τους που θέλουν να βγουν; εγώ τρελαίνομαι ν το κάνω. Κι αυτό είναι κάτι που δεν διατυμπανίζω από δω κι από κει.

Εδώ λοιπόν θα βρεις 2 ιστορίες. Και οι δυο έχουν κοινή αρχή. Στην ουσία εγώ και η Ρεγγίνα γράψαμε δυο διαφορετικές ιστορίες ξεκινώντας από την ίδια παράγραφο.

Το στίγμα του ονείρου – ανεκπλήρωτοι έρωτες

Σάββατο πρωί κι εκείνη καθόταν μόνη στη σκοτεινή κουζίνα της. Για συντροφιά κρατούσε καφέ και τσιγάρο. Α και το στίγμα του ονείρου της. Κάποιες φορές ένιωθε πως αν έπαυε το όνειρο από τη ζωή της, εκείνη μετά θα πέθαινε στ’ αλήθεια.

Χτες το βράδυ χωρίς να ντυθεί ή να βαφτεί ή να περιποιηθεί έστω λίγο τον εαυτό της βγήκε έξω. Πήγε μέχρι τη γέφυρα. Ήθελε μόνο να πατήσει λίγο τα φύλλα. Τώρα το φθινόπωρο της αρέσει να πατάει τα φύλλα κι εκείνα να τρίζουν κάτω από τα πόδια της.

Περπάτησε αρκετά και όταν κουράστηκε έκατσε σε ένα παγκάκι δίπλα από τη γέφυρα.
Χωρίς να καταλάβει κανέναν να έρχεται κοντά της τον ένιωσε απλά να κάθεται δίπλα της. Της έδωσε τσιγάρο κι εκείνη το πήρε. Άναψε κι ένα δικό του.

Άρχισαν να μιλάνε… να μιλάνε… και να γελάνε! Φαντάσου τα γέλια ήταν πιο δυνατά κι από τη βουή του νερού στο ποτάμι κάτω από τη γέφυρα.

Ποιος είπε πως οι ανεκπλήρωτοι έρωτες δεν έζησαν ποτέ;

Το στίγμα του ονείρου – του μιλούσε

Σάββατο πρωί κι εκείνη καθόταν μόνη στη σκοτεινή κουζίνα της. Για συντροφιά κρατούσε καφέ και τσιγάρο. Α και το στίγμα του ονείρου της. Κάποιες φορές ένιωθε πως αν έπαυε το όνειρο από τη ζωή της, εκείνη μετά θα πέθαινε στ’ αλήθεια.

Του μιλούσε για όλα…
Μάλιστα ήταν φορές που ήταν σαν να τον άκουγε να της μιλάει ..
Όμως το όνειρο χάνονταν κάθε φορά που σήκωνε το αδειανό της βλέμμα .
Η καρδιά της στεγνή και άδεια.
Η μορφή του που έμεινε μονάχα ένα όνειρο
Ένα όνειρο που κράταγε μόνο για εκείνη
Ήταν δικός της εκεί καλά φυλαγμένα.
Και η φαντασία της τα βράδια ταξίδευε

Στην αγκαλιά που ποτέ δεν γεύτηκε..
Στα φιλιά που δεν πήρε…
Στον ανεκπλήρωτο εκείνον έρωτα που ένιωθε πως την ταξίδευε. .
Δεν μπόρεσε να του συγχωρέσει το ψέμα..
Ήταν το μοναδικό που δεν άντεχε
Και επέλεξε την μοναξιά
Την σκοτεινή της κουζίνα και την φαντασία της που έφτιαχναν την μορφή του καθώς άναβε ακόμα ένα τσιγάρο .
Επέλεξε απλά να ονειρεύεται πως κάνουν έρωτα πάνω στα κύματα.
Σχεδόν ένιωθε κάθε του φιλί να καλύπτει κάθε σημείο του σώματος της καθώς τα δάχτυλα του άγγιζαν με πάθος το σώμα και την ψυχή που είχε να του δώσει ..
Έσβησε το τσιγάρο και άναψε το φως εξαφανίζοντας  κάθε στίγμα από εκείνο το όνειρο..

Τις δύο ιστορίες τις έγραψαν η Ρεγγίνα και η Ελένη. 
Η Ελένη και η Ρεγγίνα σημασία δεν έχει.

Μην ξεχνάς να κάνεις like στην καρυδοτσουφλένια σελίδα μου στο facebook!

Αυτό ήταν το στίγμα του ονείρου – δρώμενο με 2 ιστορίες!

Κάτι δικά μου θα βρεις κι εδώ! σε περιμένω.
Ελένη