Όταν ένας άνθρωπος φεύγει για πάντα αφήνει ένα κενό πίσω του, μια αίσθηση απουσίας, μια ιδέα πίκρας. Και μαζί με την απουσία αφήνει κι ένα συναίσθημα κουτσό.
Ένα συναίσθημα κουτσό, για όλα όσα δεν προφτάσαμε να κάνουμε μαζί του.
Ο παππούς μου έφυγε στα 88 του χρόνια. Έφυγε ήσυχα και γρήγορα. Ευλογημένο φευγιό!
Δεν ήταν από τους παππούδες που έπαιζαν με τα εγγόνια τους, που τους έλεγαν παραμύθια ή τους έκαναν τρέλες για να γελάνε. Ήταν πάντα σοβαρός. Μια φιγούρα χαρακτηριστική, με τη μαγκούρα στο πλάι του, τον κούκο το χειμώνα στο κεφάλι του, τα άφιλτρα τσιγάρα ανάμεσα στα τραχιά του δάχτυλα κι ένα ποτήρι κρασί δίπλα του.
Όταν ένας άνθρωπος φεύγει για πάντα
Ένα του άρεσε να κάνει: να μαθαίνει κομμάτια της ιστορίας αυτού του τόπου στους γύρω του. Κομμάτια της ιστορίας όπως τα έζησε εκείνος. Κομμάτια του ονείρου που πίστεψε κάποτε, πάλεψε για εκείνα και δεν τα πρόδωσε ποτέ.
Κι όταν έπινε παραπάνω από όσο έπρεπε, μας έλεγε μύθους. Πάντα τους ίδιους και τους ίδιους. Τα τελευταία χρόνια η μνήμη του είχε γίνει επιλεκτική. Δεν θυμόταν ποιοι είμαστε, αλλά θυμόταν ημερομηνίες ακόμα και ισοτιμίες νομισμάτων.
Θα ήθελα να είχα μάθει λεπτομέρειες από τη δική του μικρή ιστορία που έβαλε το λιθαράκι της στη ιστορία αυτού του τόπου. Θα ήθελα ακόμα να ήξερα αν εκείνες τις τελευταίες του ώρες, πάλεψε με δαίμονες ή αγγέλους.
Δεν θα ήθελα οι προφητείες που είχε ακούσει στα νιάτα του από “προφήτες” και τις αναμασούσε κι αυτός, να βγουν αληθινές.
Ούτε και ξέρω με τον καιρό τι από όλα θα μου λείψει πιο πολύ. Οι ιστορίες του; οι μύθοι του; το πείσμα του; τα σταφύλια από το αμπέλι του; τα μούσμουλα στην αυλή του;
Για ένα αναρωτιέμαι: με ποιον θα ξανά συστήνομαι από την αρχή, κάθε φορά που θα πηγαίνω στο σπίτι του….
Να θυμάστε πως ο χρόνος είναι μια ανθρώπινη επινόηση και ότι είναι στο χέρι μας να τον χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε.
Μόνο να ‘χετε στο νου σας πως δε μας δίδεται άπλετος.
Ελένη
32 comments
Αυτό προσπαθώ να έχω στο νου μου…ότι δεν μας δίδεται άπλετος…Να ζήσετε να τον θυμόσαστε…
Ευχαριστούμε Μαράκι μου!!!
Πολύ σοφή κουβέντα…ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του! Να ζήσετε να τον θυμάστε Ελένη μου! φιλιά
Ευχαριστούμε Μαράκι!!!!
Τα φιλιά μου!!
Δυο μόνο πράγματα φοβάμαι στη ζωή μου! Δυο μόνο γιατί ειναι αυτά που δεν ξεγινονται!! Το ένα ειναι μην χάσω από κοντά μου τους δικούς μου ανθρώπους. Κ όσο μεγαλώνω φοβάμαι κ πιο πολυ!! Τρομάζω με τη σκέψη κ μόνο. Ας προσπαθήσουμε να χορτάσουμε τους αγαπημένους μας όσο μπορούμε!!! Να τον θυμόσαστε με αγάπη Ελεν μου!!
Έτσι πρέπει Ντίνα! όλα να τα χορτάσουμε… μόνο που μας ξεγελά ο χρόνος… το μπόι του το 'χουμε για πιο μεγάλο από ότι στη πραγματικότητα είναι…
Σε ευχαριστώ ματάκια!!!!!!!
Μα τι υπέροχο κείμενο…. Λυπάμαι Ελένη μου για την απώλεια σας… Εύχομαι να "πάλεψε" με αγγέλους και να είναι ήρεμη η ψυχή του… Πόσο δίκιο έχεις. Νομίζω πως ένα κομμάτι της κληρονομιάς του, το πέρασε…
Γιάννα μου σε ευχαριστώ!!! για όλα όσα έγραψες!!!!
να ζησετε να το θυμόσαστε Ελένη μου!! Καλό ταξίδι στον παππού σας..
Ευχαριστούμε Ελπίδα!!!!!!
Αιωνία του η μνήμη Ελένη μου!
Να είσαι καλά Μαρίνα!!!!
Πολύ λυπάμαι, τα συλλυπητήριά μου! Καλό του ταξίδι!
Σε ευχαριστούμε ματάκια!!!!!!!
Ελενη μου συλλυπητήρια να ζήσετε να τον θυμάστε πάντα! Τα χρόνια κ τη σοφία του να παρετε! Έτσι Ελενη μου να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή γιατί ή ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη… ευτυχώς ο παππούς σου έφυγε πλήρεις ετών κορίτσι μου κ γεύτηκε μία γεμάτη ζωή ολοκληρωμένη! Καλό παράδεισο να έχει η ψυχή του! Τα φιλιά μου!
Ευχαριστώ Ειρήνη μου!!!
Η παγίδα με εμάς τους ανθρώπους είναι πως πάντα νομίζουμε πως έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας…
Τα φιλία μου!!!
Με άφησε άλαλη το υπέροχο κείμενο σου!Αυτό κι αν δεν είναι παράθυρο ψυχής, πίνακας ζωγραφικής στο μυαλό μου η μορφή του παππού σου με το ποτηράκι του, το κούκο και το βλέμμα το νοσταλγικό καθώς έλεγε μύθους ανάκατα με όνειρα και αναμνήσεις.Γλυκιά μου άσε τον να "ταξιδέψει" στα μέρη που υπάρχει γαλήνη και ασφάλεια.
Ναι καλή μου "αχτίδα" πρέπει να ταξιδέψει εκεί που ονειρεύτηκε!!!
Εύχομαι μόνο στο ταξίδι του να συναντήσει μόνο αγγέλους!!!!!
Ας αναπαύεται η ψυχούλα του…
να τον θυμάστε, Ελένη μου, και εκείνος θα σάς κοιτάει από Ψηλά.
Δύσκολοι οι αποχωρισμοί…Ζούμε με την ελπίδα ότι θα ξανανταμωθούμε.
με την αγάπη μου,
Αλεξία
Αλεξία μου σε ευχαριστώ πολύ!!!
Κάθε αποχωρισμός και μαι πληγή…
Συλλυπητήρια καρυοτσουφλάκι μου.
δύσκολοι οι αποχωρισμοί το ξέρω.
Σε ευχαριστώ Μαρθάκ μου!!!!
Είμαι σίγουρη ότι εσύ το χεις νιώσει για τα καλά…
Τα πιο γλυκά φιλιά μου!!!
Τρυφερό κείμενο.Τραχύ σαν εκείνον υποθέτω…Αφήνει μια θλίψη , μια αγριάδα και μιαν αγάπη βαθιά…Σε φιλώ γλυκιά μου. Λυπάμαι ειλικρινά για την απώλεια σας.
Κάπως έτσι Κατερίνα μου! και θλίψη κι αγριάδα κι αγάπη!
Σε ευχαριστώ!
Τα φιλιά μου!!
Αυτο που ποναει ισως περισσοτερο
ειναι αυτα που δεν προλαβες να του πεις
Καλο του ταξιδι
Ετσι νομίζω κι εγώ….
Σε ευχαριστώ!
Συλλυπητήρια Ελένη μου!
Να ζήσετε να τον θυμάστε!
Ευχαριστώ αγαπητό μου παιδί!!!
Τα συλλυπητήρια μου Ελένη!!! Να ζήσετε να τον θυμάστε. Να ξέρεις ότι είσαι τυχερή που τον γνώρισες. Εγώ μόνο τη μαμά της μαμά μου πρόλαβα να γνωρίσω, τους υπόλοιπους δεν τους πρόλαβα και να σου πω στεναχωριέμαι που δεν μπόρεσα. Έχεις πολύ δίκιο, δεν μας δίνεται άπλετος ο χρόνος. Τα φιλιά μου.
Σε ευχαριστώ πολύ ματάκια!!!
Μέχρι τώρα εγώ είχα όλους μου τους παππούδες – γιαγιάδες!
Ποτέ δε θα μας φτάσει ο χρόνος για όσα θέλουμε…
Να ζήσετε να τον θυμάστε Ελένη μου!
Έναν παππού πρόλαβα μόνο εγώ… πόνεσα κι εγώ όταν τον έχασα!
Φιλάκια πολλά κοριτσάρα μου!
Σε ευχαριστώ πολύ Αριστάκι!!!!!
Τα φιλιά μου!!!!!