Η πεζοπορία για το Κουφοβούνι Ταϋγέτου στα 1.850 μέτρα υψόμετρο αποτελεί ίσως την πιο δύσκολη ανάβαση μεταξύ των κορυφών του αρσενικού βουνού.
Χρόνος ανάγνωσης: Ειλικρινά δεν ξέρω αν σε πείσω να διαβάσεις μέχρι το τέλος. Στοιχηματίζω όμως, πως ναι …. το ‘χουμε! Διότι τα δύσκολα δεν είναι εμπόδια, είναι προκλήσεις.
- Πικουλιάνικα – Πηγή Κανελλάκια – Κουφοβούνι: 8 χλμ (3,5 χλμ χωματόδρομος+ 4,5 χλμ) – 5 ώρες περπάτημα
- Υψομετρική διαφορά: 1290 μέτρα
- βαθμός δυσκολίας: πολύ δύσκολο
- Μέτρια σηματοδοτημένο αλλά δε χάνεσαι
Η συγκεκριμένη ορεινή διαδρομή, δεν είναι αυτό που λέμε famous mountain experience ή μια ακόμη δραστηριότητα στα πλαίσια του εναλλακτικού τουρισμού. Η πεζοπορία στο Κουφοβούνι Ταϋγέτου ανήκει στα σκληρά “αθλήματα”. Απαιτεί δηλαδή μια αρκετά καλή φυσική κατάσταση, μια σχετική εμπειρία στα βουνά και φυσικά υπομονή.
Καθότι είναι η δεύτερη φορά που κάνω αυτή τη διαδρομή, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως είναι όντως δύσκολη. Και ο χαρακτηρισμός αυτός, σαφώς δεν χρησιμοποιείται στα πλαίσια του οποιουδήποτε εντυπωσιασμού. Τα πράγματα εδώ δεν είναι απλά και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για το τι σε περιμένει. Εντούτοις, είναι μια εμπειρία που ναι! πρέπει να τη ζήσεις, αν αγαπάς τα βουνά.
Πεζοπορία στο Κουφοβούνι _ μία από τις δυσκολότερες κορυφές του Ταϋγέτου
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε πως τα υψόμετρα δεν αποτελούν τη βασική μονάδα μέτρησης δυσκολίας μιας πεζοπορίας ή ενός μονοπατιού. Για παράδειγμα, η ψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου _ προφήτης Ηλίας (2.407 μ. υψόμετρο) είναι σχετικά εύκολη σε σχέση με το Κουφοβούνι που το υψόμετρό του είναι μόλις 1.850 μέτρα.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός πως μιλάμε για διαφορετικές συνθήκες πεζοπορίας κάθε φορά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ας πούμε, ένα κομμάτι της διαδρομής κινείται σε δρόμο, ένα μέρος σε μονοπάτι και το τελευταίο τμήμα που είναι και το δυσκολότερο, πορεύεται σε χαραγμένη ορεινή πεζοπορική διαδρομή.
Τι σημαίνει μονοπάτι: Όταν κινούμαστε σε μονοπάτι βλέπουμε χαραγμένο στο έδαφος τη γραμμή που πρέπει να περπατάμε. Οπότε εκτός από το ότι είναι πιο εύκολο να μη χαθούμε, σημαίνει πως για να είναι χαραγμένο μονοπάτι, το έδαφος είναι βατό. Είναι δηλαδή χώμα που με τα χρόνια έχει γίνει δρομάκι.
Τι σημαίνει χαραγμένη ορεινή πεζοπορική διαδρομή: Σε αυτή την περίπτωση είναι αδύνατον να σχηματιστεί μονοπάτι κυρίως λόγω του πετρώδους εδάφους ή της απότομης κλίσης. Έτσι ο μόνος μας οδηγός για να είμαστε στο σωστό δρόμο κάθε φορά, είναι τα σημάδια πάνω στα δέντρα και στις πέτρες ή στα βράχια.
Hikking Tip: Σαφώς οι διαδρομές σε μονοπάτια είναι πάντα πιο εύκολες από τις διαδρομές που απλώς είναι χαραγμένες πορείες.
Ανάβαση στο Κουφοβούνι Ταϋγέτου 1.850 μέτρα υψόμετρο _ πεζοπορία σε 2 εναλλακτικές
Εγώ θα ξεκινήσω με τις εναλλακτικές που έχεις άπαξ και αποφασίσεις να ανέβεις σε αυτή την κορυφή. Για να ξεκινήσεις λοιπόν μπορείς να κάνεις τα εξής:
- Αφήνεις το αυτοκίνητο στα Πικουλιάνικα (υπέροχο χωριό!) πάνω από το Μυστρά. Ξεκινάς το μονοπάτι που για τα πρώτα 3,5 χιλιόμετρα κινείται πάνω σε τσιμεντόδρομο και ύστερα σε χωματόδρομο. Επειδή εδώ τα πράγματα εκτός από τη μόνιμη ανηφόρα δεν έχουν άλλο βαθμό δυσκολίας, θα χρειαστείς περίπου ένα δίωρο για να φτάσεις στο σημείο που πρέπει να μπεις στο ορεινό μονοπάτι.
- Πηγαίνεις με αυτοκίνητο (κατάλληλο για χωματόδρομους) μέχρι εκεί που ξεκινάει το μονοπάτι και ξεκινάς κατευθείαν από κει. Όταν έχεις μπει στο δάσος θα βρεις μια πόρτα που κόβει το δρόμο. Ανοίγεις την πόρτα για να περάσεις αλλά μετά οπωσδήποτε την ξανά κλείνεις και συνεχίζεις το δρόμο σου. Η πόρτα μοιάζει λίγο άκυρη, έχει όμως λόγο ύπαρξης. Αποτρέπει τα ζώα που βόσκουν εκεί να φεύγουν μακριά.
Hikking Fact: Η πεζοπορία είναι συνολικά είναι 3 ώρες (αν αποφύγεις το χωματόδρομο) ή 5 ώρες αν ξεκινήσεις από την αρχή (χωριό Πικουλιάνικα).
Στάση στην πηγή Κανελλάκια και στον εγκαταλελειμμένο οικισμό
Ξεκινώντας το ορεινό μονοπάτι αρχικά κινείσαι σε βατή διαδρομή, μόνιμα ανηφορική. Η κλίση όμως για αρκετή ώρα είναι ήπια. Η πρώτη στάση που θα κάνεις απαραίτητα είναι η πηγή Κανελλάκια στα 1.140 μέτρα υψόμετρο.
Εδώ, υπάρχουν κορύτες για πίνουν νερό τα ζώα που βόσκουν στο βουνό. Κάλλιστα μπορείς να σκύψεις κι εσύ στην πηγή, να δροσιστείς. Μην ξεχάσεις να γεμίσεις το παγούρι σου γιατί από δω και πάνω, δεν υπάρχει αλλού νερό.
Mount Fact : Στο δρόμο σου είναι πολύ πιθανό να συναντήσεις μοσχάρια! Αν δεν τα τρομάξεις θα τα δεις από πολύ κοντά. Αν δεν καταφέρεις να τα δεις, θα ακούς τα κουδούνια τους να χτυπάνε.
Συνεχίζοντας την πορεία σου, περνάς από χαλάσματα που μοιάζουν με παλιό, εγκαταλελειμμένο μικρό οικισμό. Αν παρατηρήσεις λίγο προσεκτικά θα δεις και ένα αλώνι! Όλα αυτά μαρτυρούν πως εκεί κάποτε ζούσαν άνθρωποι, είχαν ζώα και μάλιστα καλλιεργούσαν σιτάρι.
Από τα λίγα που γνωρίζω γι αυτά τα χωριουδάκια, είναι πως οι άνθρωποι πολλές δεκαετίες πίσω, είχαν δύο σπίτια (ή χωριά). Το ένα εξυπηρετούσε τις ανάγκες τους το χειμώνα και βρισκόταν σε πιο πεδινά σημεία, και το άλλα το χρησιμοποιούσαν το καλοκαίρι σε πιο μεγάλα υψόμετρα για να έχουν τροφή για τα ζώα, δροσιά και φυσικά νερό.
Στο συγκεκριμένο μικρό οικισμό φαίνονται μέχρι σήμερα οι πεζούλες που μάλλον όριζαν τους χώρους για κήπους, τα χαλάσματα από σπίτια, μαντριά κτλ κι όπως είπα παραπάνω, ένα μεγάλο αλώνι!
Στον οικισμό, βρίσκεται περίπου η μέση της διαδρομής (ξεκινώντας από το χωριό Πικουλιάνικα).
Σκαρφαλώνοντας στη Γαϊδουρόραχη και τελικός προορισμός το Κουφοβούνι
Από τον παλιό οικισμό και πάνω τα πράγματα ζορίζουν. Έχουμε μπροστά μας μόνιμα δύσκολη ανηφορική πορεία (εκτός από ένα μικρό σημείο που είναι ίσωμα) για περίπου 2,7 χιλιόμετρα. Αρχικά ανεβαίνουμε στη Γαϊδουρόραχη (1.390 μ. υψόμετρο) την οποία περπατάμε στην κορυφογραμμή της. Ύστερα συνεχίζουμε σε ακόμα πιο απότομη ανηφορική κλίση.
Στο τελευταίο 1 χιλιόμετρο πριν την κορυφή είναι τόσο δύσκολη η ανάβαση που χρειάζεται να σκαρφαλώσεις σχεδόν περπατώντας στα τέσσερα. Προσοχή λοιπόν που πιάνεσαι και που πατάς. Σαφώς βοηθάνε τα μπαστούνια πεζοπορίας και το ορειβατικό μποτάκι θα κρατάει σταθερό το πόδι σου. Όταν όμως πατήσεις στην κορυφή Κουφοβούνι θα δεις ότι αξίζει τον κόπο η προσπάθεια κι όλα όσα πέρασες!
Την πρώτη φορά που ανέβηκα στο Κουφοβούνι (μετά κόπων και βασάνων ομολογώ!) στην αρχή δε βλέπαμε γιατί η ομίχλη είχε σκεπάσει τα πάντα. Σιγά σιγά όμως το τοπίο καθάρισε. Κι εκεί που βρισκόμασταν περικυκλωμένοι από μια πάχνη ξαφνικά είδαμε που βρισκόμασταν! Και ω ναι, αυτό ήταν μαγικό.
Χωρίς καμιά υπερβολή, έμοιαζε σαν να αποκαλύφθηκε μυστηριωδώς η πλάση ολόκληρη. Η απέραντη κορυφογραμμή του Ταϋγέτου και ο απέραντος όγκος του βουνού από τη μία πλευρά και η κοιλάδα του Ευρώτα, η Σπάρτη και φυσικά ο Πάρνωνας και όπου έπιανε το μάτι από την άλλη.
Σαν να βρίσκεσαι σε θρόνο, στο κέντρο του κόσμου!
Εσύ αποφασίζει αν θα το τολμήσεις ή όχι. Ένα μόνο να ξέρεις: δεν πρόκειται ποτέ να μετανιώσεις για κάτι που με κόπο το κατάφερες. Νόμος.
#Traveldrops_by
karidostouflo
