Αυτός είναι ο πιο παραμυθένιος προορισμός στη φύση της Πελοποννήσου για όλες τις εποχές του χρόνου _ πανέμορφοι καταρράκτες Νέδας
Δε λέω, καλοί οι προορισμοί που δε χρειάζεται να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας (το ποδαράκι μας εν προκειμένω) για να φτάσουμε, αλλά σαν αυτά τα μέρη που θα παιδευτείς μέχρι να τα αντικρίσεις, δεν έχει παίδες! Εξάλλου τι νόημα θα είχαν τα ταξίδια μας (μικρά – μεγάλα, δεν έχει σημασία) αν μας τα σέρβιραν στο πιάτο; Εδώ έρχεται και κολλάει περίφημα κι εκείνο το χιλιοειπωμένο ρητό “σημασία δεν έχει το ταξίδι αλλά ο προορισμός“. Θα καταλάβεις παρακάτω τι ακριβώς εννοώ!
Για να φτάσουμε λοιπόν σε αυτό το εντυπωσιακό (και λίγα λέω) τοπίο ίσως ταλαιπωρηθούμε λίγο (και σιγά την ταλαιπωρία αν το καλό σκεφτείς…) αλλά αξίζει τον κόπο. Με το μόνο που πρέπει να οπλιστεί κανείς είναι υπομονή και καλή θέληση. Γιατί με αυτές τις δυο αρετές (της υπομονής και της καλής θέλησης ντε) ο άνθρωπος κινεί βουνά.
Αρχικά, το ποτάμι της Νέδας βρίσκεται ακριβώς στα σύνορα Μεσσηνίας και Ηλείας. Σαν να λέμε πως ο ποταμός λειτουργεί σαν ένα φυσικό όριο. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει αυτό το ποτάμι είναι πως έχει όνομα γένους θηλυκού, πράγμα σπάνιο στην Ελλάδα. Σκέψου πως μόνο πέντε ακόμα ποτάμια ( από τα πιο μεγάλα και γνωστά) έχουν όνομα θηλυκού γένους.
Όπως σωστά υποψιάζεσαι το ποτάμι πήρε το όνομά του από τη νύμφη Νέδα.
Καταρράκτες Νέδας Πελοποννήσου _ πως θα φτάσουμε ως εδώ
Για να φτάσουμε εδώ έχουμε δυο τρόπους. Είτε θα κινηθούμε από την Ανδρίτσαινα και περνώντας από το Ναό του Επικουρίου Απόλλωνα (στάση εδώ οπωσδήποτε!) θα φτάσουμε στο χωριό Φιγαλεία που είναι και το τελευταίο που συναντάμε πριν τους καταρράκτες. Είτε θα έρθουμε από το χωριό Πλατανάνια Μεσσηνίας. Και στις δυο περιπτώσεις, μετά το τελευταίο χωριό έχουμε να διασχίσουμε ένα χωματόδρομο (βατό ανάλογα την εποχή) μήκους 3 χιλιομέτρων.
*Εμείς πήγαμε Απρίλη και ακολουθήσαμε τη διαδρομή από Φιγαλεία. Εκτός από κάνα δυο σημεία που ήθελε προσοχή, δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.
Όμως αν αποφασίσει κανείς να πάει στους καταρράκτες καλοκαιρινούς μήνες πρέπει να έχεις υπόψη πως η περιοχή έχει ιδιαίτερη κίνηση. Καλό είναι (οποιαδήποτε εποχή κι αν επισκεφτούμε αυτό το μέρος) να μη φτάσουμε με το αυτοκίνητό μας μέχρι το τέρμα γιατί μπορεί να μην υπάρχει χώρος να γυρίσουμε. Πριν φτάσουμε στο μονοπάτι (ναι έχει κι απ’ αυτό!) αφήνουμε το όχημά μας όπου βρούμε άνοιγμα στο δρόμο.
Στο χώρο που ξεκινάει η πεζοπορία, υπάρχει καντίνα και χώρος να κάτσεις. Αυτό, μόνο τους θερινούς μήνες όπου και η προσέλευση του κόσμου είναι μεγάλη.
Μονοπάτι σε δύο πράξεις ή σε δύο καταρράκτες
Στο μονοπάτι τώρα… Η απόσταση μέχρι τον πρώτο καταρράκτη (ναι έχει και δεύτερο σου λέω!) είναι μόνο 500 μέτρα. Θα χρειαστεί όμως να περπατήσουμε προσεκτικά για 15 περίπου λεπτά. Το μονοπάτι έχει αρκετά απότομα σημεία, τα προστατευτικά κάγκελα είναι πεσμένα στα περισσότερα σημεία. Ελπίζω το καλοκαίρι να υπάρχει περισσότερη συντήρηση στο μέρος.
Μετά από από αυτά τα 15 λεπτά περιπέτειας, φτάνουμε στον πρώτο καταρράκτη που στο τελείωμα του σχηματίζει μια τυρκουάζ λίμνη. Κέφια ο Θεούλης όταν έπλαθε αυτή εδώ τη γωνιά του κόσμου φίλοι αναγνώστες. Τρελά κέφια όμως. Ένα απίστευτα όμορφο φυσικό τοπίο, όλες τις εποχές του χρόνου. Όπως σωστά υποψιάζεσαι (σαν καλός ακόλουθος του karidotsouflo) το καλοκαίρι εδώ, οι βουτιές στα κρύα νερά δίνουν και παίρνουν!
Περνώντας τη γέφυρα και ακολουθώντας το μονοπάτι προς το εκκλησάκι της Παναγιάς, στα 15 περίπου μέτρα στρίβουμε δεξιά και σε 2 λεπτά έχουμε φτάσει στον μεγαλύτερο καταρράκτη ύψους 20 μέτρων. Κι εδώ συναντάμε το ίδιο σκηνικό το καλοκαίρι, με τους τολμηρούς να βουτάνε στα κρύα νερά του ποταμού.
Μη βιάζεστε να φύγετε! Αυτό ισχύει όπου κι αν πάτε. Μπορέι ο δρόμος να μη σας βγάλει ποτέ ξανά εδώ. Απολαύστε το και μη σκέφτεστε σύνθετα. Καλύτερα, μη σκέφτεστε καθόλου. Αφήστε τη φύση να σας τραγουδήσει και να στάξει μέσα σας κάτι από το θαύμα που ζούμε.
Γιατί αυτός ο κόσμος, είναι ένα θαύμα! κι εμείς, μέρος του.
#With_TraVel_LoVe
karidostouflo
