Ο Καιάδας είναι αναμφίβολα, μία από τις μεγαλύτερες παρεξηγήσεις της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Ποιος είναι όμως ο μύθος και ποια η αλήθεια;
Χρόνος ανάγνωσης: Μέχρι να ανέβουμε τα σκαλοπάτια, για να φτάσουμε στην τρύπα του Καιάδα και να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.
Πριν βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, σε διαβεβαιώνω πως αυτό το μέρος, υπάρχει στα αλήθεια. Το σπηλαιοβάραθρο, βρίσκεται στο χωριό Τρύπη, 14 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Σπάρτης. Θα συναντήσεις τη σχετική ταμπέλα, βγαίνοντας από το χωριό και ακολουθώντας τον παλιό επαρχιακό δρόμο, που συνδέει τη Σπάρτη με την Καλαμάτα. Αφήνεις το αυτοκίνητο σου εκεί και ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια, μέχρι να φτάσεις στη σχισμή του βράχου.
Extra Tip: Τα σκαλοπάτια είναι περίπου 200. Τα έχω μετρήσει κάμποσες φορές, αλλά πάντα ξεχνάω να σημειώσω τον ακριβή αριθμό …
Αυτό που βλέπεις στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια τρύπα στο βράχο ή αν θες, μια λεπτή χαράδρα που όσο ανεβαίνει, γίνεται όλο και πιο λεπτή. Σαφώς, κανείς δε θα είχε δώσει σημασία σε μια σχισμή, αν μέσα δεν είχαν εντοπιστεί ανθρώπινα οστά, από πολύ παλιά. Πράγμα το οποίο γέννησε μύθους και θρύλους, ώσπου όλα αυτά γιγαντώθηκαν, δημιουργώντας ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα, της ιστορίας των Σπαρτιατών.
Το ψέμα που διδαχθήκαμε στην ιστορία και που λίγοι ψάξαμε την αλήθεια του _ Καιάδας
Παρόλο που υπάρχουν ελάχιστες αναφορές για το συγκεκριμένο σπηλαιοβάραθρο, η ύπαρξη των οστών, έφτιαξε γύρω από αυτό το μέρος, μια μεγάλη ιστορία, που εν τέλει αποδείχθηκε αναληθής.
Όλα ξεκίνησαν όταν εσφαλμένα, ερμηνεύτηκε κείμενο του Πλάτωνα, όπου ανέφερε υποχρεωτική θανάτωση βρεφών λόγω δυσπλασίας ή σοβαρών ασθενειών. Πράγμα το οποίο συνέβαινε στην Αθήνα (ενδεχομένως και στη Σπάρτη ή άλλες πόλεις) αλλά δε ρίχνονταν στον Καιάδα, ο οποίος ταυτίστηκε, επίσης εσφαλμένα, με τους Αποθέτες, όπου εκεί έριχναν όντως τα ανάπηρα παιδιά.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ερευνήθηκε για πρώτη το σπήλαιο και οι αρχαιολόγοι κατέληξαν στο λάθος συμπέρασμα, πως πρόκειται για οστά παιδιών. Παρόλο που το σπήλαιο εξερευνήθηκε κι άλλες φορές, η αποκατάσταση της αλήθειας ήρθε πολύ αργότερα, μόλις το 2003.
Εφόσον η τεχνολογία και η επιστήμη, είχαν προχωρήσει, πλέον ήταν πιο εύκολο να γίνουν σχετικές αναλύσεις, ώστε να παρθούν όσο γίνεται πιο ακριβή συμπεράσματα. Πράγμα το οποίο, έγινε.
Οι επιτόπιες έρευνες που οδήγησαν σε ασφαλή συμπεράσματα
Το 1983 ξεκίνησαν συστηματικές επιτόπιες έρευνες, όπου όντως βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί, θαμμένοι στο χώμα. Η επιχωμάτωση των οστών, είναι λογική, αν σκεφτούμε πως μετά από περίπου 2.500 χρόνια, πολλές αλλαγές θα συνέβησαν λόγω φυσικών καταστροφών ή αλλαγής της μορφολογίας του εδάφους. Ωστόσο το αξιοσημείωτο είναι, πως οι ανθρωπολόγοι κατέληξαν πως τα οστά δεν ανήκαν σε παιδιά, αλλά σε ενήλικες. Κυρίως άντρες και λιγότερες γυναίκες.
Ύστερα οι αρχαιολόγοι, έφτασαν στο συμπέρασμα πως ο Καιάδας, όντως υπήρξε ένας τόπος κατακρήμνισης ανθρώπων. Αυτό όμως συνέβαινε σε περιόδους πολέμων, όπου κυρίως εκεί θανατώνονταν με τρόπο ατιμωτικό, αιχμάλωτοι ακόμη και εγκληματίες ή προδότες. Ένας τέτοιος θάνατος θεωρούνταν προσβλητικός, δίχως τιμή ή αξιοπρέπεια. Ένα τέλος που άρμοζε σε όσους είχαν προδώσει την πατρίδα τους ή είχαν πράξει το οποιοδήποτε έγκλημα προς αυτήν. Το ίδιο ίσχυε σαφώς και για τους αιχμαλώτους.
Τα στοιχεία που συνηγόρησαν σε αυτά τα συμπεράσματα, ήταν οι σιδερένιοι χαλκάδες και τα δεσμά, καθώς επίσης κομμάτια από βέλη ή δόρατα, εντός του σπηλαίου. Αποδείξεις δηλαδή, που επικύρωσαν το στοιχείο του πολέμου και της αιχμαλωσίας.
History Fact: Οι ανθρωπολόγοι επιβεβαίωσαν πως τα οστά δεν κατέληξαν εκεί σκόρπια, αλλά ρίχθηκαν ως ακέραια σώματα
Για την ιστορία, αξίζει να σημειώσουμε τα εξής:
- Η είσοδος του σπηλαίου βρισκόταν αρκετά ψηλότερα από το άνοιγμα που βλέπουμε σήμερα. Ωστόσο, το αρχικό άνοιγμα, δε διακρίνεται.
- Το άνοιγμα της σημερινής εισόδου μετράει μόλις μισό μέτρο.
- Ο Καιάδας έχει εξερευνηθεί σε μήκος 50 μέτρων. Αναζήτησα σχετικές αναφορές για το αν έχει εξερευνηθεί ολόκληρο ή τμήμα αυτού, αλλά δε βρήκα κάτι διαφωτιστικό.
Hoistory Fact: Στην ελληνική ιστορία, συναντούμε κι άλλες φορές παρόμοιες “τρύπες” όπως ο Καιάδας, στις οποίες οι αντίπαλοι των πολεμικών διαμαχών, πετούσαν μέσα τα άψυχα σώματα των εχθρών τους.
Πως ένα λάθος, αλλάζει την ιστορία
Μετά από όλα τα παραπάνω, συμπεραίνουμε πόσο εύκολο είναι μια εσφαλμένη ερμηνεία, να αλλάξει την ίδια την ιστορία. Πως δηλαδή, από ένα λάθος, αλλάζει το ίδιο το αξιοθέατο. Σαν μια σπίθα που ανάβει στο δάσος κι είναι αρκετή να το καταστρέψει.
Γι αυτό, είναι απείρως χρήσιμο να ανατρέχουμε πάντα, σε εμπεριστατωμένα άρθρα ή απόψεις ανθρώπων, οι οποίοι έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο. Δηλαδή στην περίπτωσή μας, είναι πολύ πιο ωφέλιμο να ψάξουμε επίσημες πηγές για να βρούμε ορθά στοιχεία, παρά να αρκεστούμε σε έναν μύθο.
Τέλος, για ακόμη μια φορά θέλω να πω, πόσο θαυμάζω τους αρχαιολόγους. Όχι μόνο για την λεπτομερή δουλειά τους, αλλά για τις άπειρες γνώσεις που διαθέτουν. Πόσο δύσκολο είναι αλήθεια, να ερμηνεύσουν σωστά μια επιγραφή που όσο πιο παλιά, προφανώς θα φτάνει στις μέρες μας και πιο φθαρμένη; Το ίδιο σαφώς ισχύει και για διάφορα αντικείμενα που πρέπει να τα “μεταφράσουν” και να τα “τοποθετήσουν” στο σωστό χρόνο καταγωγής τους.
Οπότε παίδες, τα συμπεράσματα αυτού του άρθρου είναι δύο. Πρώτον να ψάχνετε τα αξιοθέατα του κάθε μέρους που επισκέπτεστε. Έχουν απίστευτο ενδιαφέρον! Και δεύτερον, να ψάχνετε στοιχεία γι αυτά. Ανοίξτε δύο τρία πέντε, άρθρα στο διαδίκτυο και διαβάστε. Κι αν κάτι δε σας κολλάει ή σας προβληματίζει, ψάξτε το. Ευκολάκι, στις μέρες μας!
#Traveldrops_by
karidostouflo
