Ποιος θα το φανταζόταν, πως ένα όνομα θα έγραφε μια πελώρια ιστορία και μια γειτονιά θα γινόταν κορυφαίος ευρωπαϊκός προορισμός _ Λιμένι Μάνης
- Χρόνος ανάγνωσης: μέχρι να κάνεις μία (ποτέ δε φτάνει μία!) βουτιά, στα καταγάλανα νερά!
Εννοείται, γνωρίζεις αυτή την κουκίδα του χάρτη, ανεξάρτητα αν έχεις βρεθεί ποτέ εδώ ή όχι. Έχεις δει σε τηλεόραση, διαδίκτυο και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φωτογραφίες και βίντεο, με το πιο διαυγή γαλάζιο της Μεσογείου και φόντο τους ψηλούς πέτρινους πύργους. Τα πανίσχυρα οχυρά στέκουν ακόμα όρθια. Μόνο που στις μέρες μας δεν έχουν να πολεμήσουν εχθρούς και πειρατές. Ο ρόλος τους πια, περιορίζεται στη φιλοξενία. Μια φιλοξενία που αποτελεί εμπειρία ζωής.
Για να κατανοήσουμε την πορεία αυτού του μέρους, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν και να μάθουμε δυο τρία πράγματα για την ιστορία του. Εξάλλου, έχω πει (γράψει, μάλλον) άπειρες φορές, πως η ουσία δεν είναι να φτάσουμε σε έναν τόπο και να βγάλουμε πέντε φωτογραφίες. Η ουσία όλη έγκειται στο γεγονός της γνώσης. Σε όλα εκείνα δηλαδή που ως απαλό πέπλο, περικυκλώνουν έναν τόπο και τον βαστούν όρθιο στο πέρασμα των χρόνων (και των αιώνων).
Λιμένι, ένας προορισμός με μια βαθιά ιστορία
Αρχικά το Λιμένι δεν ήταν ένα χωριό, με την έννοια που γνωρίζουμε σήμερα. Όπως και στους περισσότερους οικισμούς της Μάνης, έτσι κι εδώ, κατοικούσε μόνο μία οικογένεια. Αυτό προκύπτει, κυρίως επειδή οι μανιάτες, ως ένθερμοι και αυθεντικοί χαρακτήρες, έπεφταν συχνά σε διαφωνίες. Προστριβές που τους ανάγκαζαν να μαζεύουν τα μπογαλάκια τους (και τους οικείους τους!) και να χτίζουν το δικό τους οικισμό, πιο πέρα.
Γι αυτό η Μάνη είναι γεμάτη με μικρά χωριουδάκια, με πανύψηλους πύργους. Πέρα από αμυντικό χαρακτήρα για τους εξωγενείς εχθρούς, υπήρχε πάντοτε η πιθανότητα για συγκρούσεις με τους συντοπίτες. Μάλιστα ολόκληρη η περιοχή, έχει στιγματιστεί από τις θρυλικές βεντέτες που ευτυχώς τείνουν να εκλείψουν εντελώς στις μέρες μας. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε και η ιστορία στο φημισμένο Λιμένι.
Αξίζει όμως να ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι στο χρόνο με τον πρώτο άνθρωπο που πήρε το όνομα Μαυρομιχάλης. Διότι οι Μαυρομιχαλαίοι, στάθηκαν αιτία να δημιουργηθεί αυτό το μαγικό μέρος.
Όταν το 1340 οι τούρκοι λεηλατούσαν και κατέστρεφαν τη Θράκη (με ό, τι αυτό συνεπάγεται), κάποιοι απελπισμένοι μπήκαν σε μια βάρκα και κατέληξαν στην περιοχή Άλικα της Μάνης. Το ταξίδι ήταν εφιαλτικό αλλά είχε αίσιο τέλος (αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, σε συνάρτηση με την πρότερη κατάσταση).
Ανάμεσα στους φυγάδες, βρισκόταν κι ένα παιδί που είχε χάσει τους γονείς και όλους τους συγγενείς του. Ονομαζόταν Μιχάλης. Στη Μάνη όμως, είχαν το συνήθειο να κολλάνε σε κάθε ορφανό το παρωνύμιο “μαύρος” μπροστά από το όνομά του. Με αυτό τον τρόπο δήλωναν τη μαύρη μοίρα του.
Κάπως έτσι ο Μαυρομιχάλης ξέχασε το επώνυμό του και υιοθέτησε το παρατσούκλι που έμελλε να πάρει μυθικές διαστάσεις και να γραφτεί στην ιστορία με μεγάλα γράμματα.
Από τα Άλικα στην Αρεόπολη κι από την Αρεόπολη στο Λιμένι
Πως όμως από κάτοικοι των Αλίκων έφτασαν να ιδρύσουν τον δικό τους οικισμό στο Λιμένι; Η ιστορία είναι ίδια όπως και σε δεκάδες άλλους οικισμούς της Μάνης. Ο Μαυρομιχάλης έκανε τη δική του οικογένεια ξεκινώντας τη δική του γενιά.
Όμως ήρθαν προστριβές με άλλους κατοίκους της περιοχής κι έτσι οι Μαυρομιχαλαίοι εγκαταστάθηκαν στην Τσίμοβα (παλαιότερη ονομασία της Αρεόπολης). Ούτε κι εκεί όμως ευδοκίμησαν οι σχέσεις, με αποτέλεσμα οι Μαυρομιχαλαίοι να πάρουν των ομματιών τους και να εγκατασταθούν στο σημερινό Λιμένι. Μέχρι σήμερα, ερχόμενοι στον οικισμό η ταμπέλα ακόμη γράφει “οικισμός των Μαυρομιχαλαίων“.
Η οικογένεια με τα χρόνια απέκτησε δύναμη, πλούτο κι εξουσία. Αποκορύφωμα ήταν το αξίωμα που όρισε τον Πέτρο Μαυρομιχάλη ως Μπέη περνώντας στην ιστορία ως Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.
Η οικογένεια, διαδραματίζοντας σπουδαίο ρόλο στην επανάσταση του 1821, επέδειξε θάρρος τόλμη και ανδρεία, παραμερίζοντας τα όποια συμφέροντα, για χάρη της πατρίδας.
Αργότερα βέβαια, το όνομα των Μαυρομιχαλαίων στιγματίστηκε με τη δολ0φονία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια.
Λιμένι: ο προορισμός που έχει ξετρελάνει την Ευρώπη
Οι εποχές άλλαξαν, οι άνθρωποι πήραν καθένας το δικό του δρόμο και το Λιμένι έμενε αθέατο και άγνωστο για χρόνια, στον περισσότερο κόσμο (ούτε λόγος για παραθαλάσσιος προορισμός).
Μια κουκίδα στο χάρτη με μηδαμινό ενδιαφέρον. Μέχρι που η τουριστική βιομηχανία έμελλε να αλλάξει τη μοίρα αυτού του μέρους. Μόνο που εδώ δε συνέβη ό, τι συνέβη με τα περισσότερα ελληνικά νησιά μετά τη δεκαετία του ’70, όταν ορδές τουριστών κατέκλυζαν τα καλοκαίρια κάθε πιθαμή γης. Εδώ τα πράγματα ήρθαν απλά, στρωτά θαρρείς. Σαν η ιστορία του τουρισμού να βάστηξε το τελευταίο δυνατό της χαρτί, για το τέλος.
- Travel Tip: Αν θες να απολαύσεις την επίσκεψή σου στο Λιμένι, πραγματοποίησε το ταξίδι μια εποχή εκτός υψηλής τουριστικής κίνησης!
Έτσι το Λιμένι, αργά και σταθερά, εξελίχθηκε σε έναν από τους #top προορισμούς της Ελλάδας κοντραρίζοντας στα ίσα βαρύγδουπα ονόματα της βαριάς εγχώριας τουριστικής βιομηχανίας. Ο οικισμός από “πέντε” πύργους που διέθετε, ακατοίκητοι οι περισσότεροι, εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο ακριβά θέρετρα της χώρας.
Η εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης, τον κατακλύζει με ένα μοναδικό συναίσθημα. Εκείνο της πέτρας, του φωτός και της αυθεντικότητας της μανιάτικης γης. Οι στιγμές γίνονται αναμνήσεις και τα συναισθήματα το μεγαλύτερο σουβενίρ που παίρνει κανείς μαζί του, αποχαιρετώντας το πέτρινο στολίδι της Μάνης.
Φυσικά, το Λιμένι αξίζει όλα τα εύσημα. Εξάλλου, δεν είναι καθόλου τυχαία, ο πιο χαρακτηριστικός προορισμός ολόκληρης της Μάνης. Ευθυτενής, αγέρωχος και πάντα φιλόξενος.
Φυσικά αν φτάσεις μέχρι εδώ μην παραλείψεις μια βόλτα μέχρι την Αρεόπολη και το Γερολιμένα. Το σπήλαιο του Διρού είναι ένα σπάνιο φυσικό μνημείο και αξίζει μια επίσκεψη. Λίγο παρακάτω, ο ιδιόρρυθμος Μέζαπος θα σου χαρίσει σπάνιες εικόνες ομορφιάς!
Από κει και πέρα, όρεξη να έχεις και όλοι οι δρόμοι… δικοί σου! Παραλίες, χωριά, αξιοθέατα, όλα σε περιμένουν σε έναν τόπο που αποτελεί την επιτομή του εναλλακτικού τουρισμού.
#Traveldrops_by
karidostouflo
- Ο κορμός της ιστορίας για το Λιμένι, πάρθηκε από τον ιστότοπο του ιστορικού Πύργου Μαυρομιχάλη ο οποίος σήμερα αποτελεί ίσως το πιο εντυπωσιακό κατάλυμα του οικισμού.
