Το όνομα ενδεχομένως να μη σου λέει τίποτα, καθότι άγνωστο στο ευρύ κοινό , η Ρειχιά Λακωνίας όμως είναι ένα χωριό που πρέπει να επισκεφτείς!
Χρόνος Ανάγνωσης: Βάλε καφέ και κάτσε να στα πω! Πραγματικά έχω τόσο πολλά να σου πω, που ενδεχομένως να χρειαστεί και κάτι να φας. Γι αυτό, οργανώσου και φύγαμε για την πιο ταξιδιάρικη βουτιά στα Ανατολικά της Πελοποννήσου
Τη Ρειχιά (ή Ρειχέα σύμφωνα με κάποιους χάρτες), θα τη βρεις στα ανατολικά της Λακωνίας, απλωμένη σε ένα μικρό οροπέδιο του Πάρνωνα. Απέχει μόνο 34 χιλιόμετρα από τη διάσημη Μονεμβασιά ακολουθώντας αρχικά μια υπέροχη διαδρομή δίπλα στη θάλασσα και ύστερα στο βουνό. Η στάση που αξίζει να κάνεις σε αυτό το δρομολόγιο, είναι οπωσδήποτε το φιόρδ του Γέρακα!
Μπορεί σήμερα το χωριό να “μαραίνεται” σαν εκατοντάδες αλλά στην ελληνική ύπαιθρο, όμως στο παρελθόν υπήρξε ένα ένδοξο κεφαλοχώρι. Κάτι που γίνεται αντιληπτό μέχρι τις μέρες μας. Αρκεί μόνο να παρατηρήσεις τα παλιά ψηλά σπίτια με τις καμάρες, τις αυτάρκεις αυλές και την αρχοντιά στις γειτονιές.
Η Ρειχιά Λακωνίας στο πέρασμα των χρόνων και το φημισμένο κρασί των αμπελώνων της
Πάμε όμως να τα πάρουμε με τη σειρά για να καταλάβουμε αυτό το μέρος από τη “ρίζα” του. Η περιοχή σύμφωνα με τους ιστορικούς, έχει κατοικηθεί αρκετούς αιώνες πίσω, κάτι το οποίο μαρτυρούν τα ερείπια οικισμών σε διάφορα σημεία.
Επιπροσθέτως, αξίζει να σημειώσουμε πως λόγω του εδάφους και του μικροκλίματος του οροπεδίου, εδώ ευδοκιμούσαν οι αμπελώνες από τους οποίους παραγόταν τα φημισμένο κρασί Malvasia. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κρασί που παρήγαγαν οι Λάκωνες στα νοτιοανατολικά του νομού και εξήγαγαν σε πολλά μέρη της Ευρώπης.
Wine Tip: Ο οίνος που συζητήθηκε και μνημονεύτηκε όσο κανένας άλλος στα χρόνια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, ήταν “γέννημα θρέμμα’ της ευρύτερης περιοχής της Επιδαύρου Λιμηρά!
Μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στο χωριό λειτουργούσαν ανεμόμυλοι. Σε μια εποχής που οι μηχανές δεν είχαν πάρει το πάνω χέρι, οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν έντονα τα στοιχεία της φύσης. Ενώ μέχρι σήμερα σώζονται τα πατητήρια των σταφυλιών από τα βυζαντινά χρόνια.
Το κάστρο που οι περισσότεροι αγνοούν την ύπαρξή του
Το κάστρο έξω από το χωριό και πριν “αγγίξουμε” το Μυρτώο πέλαγος, μάλλον κατασκευάστηκε το 14ο αιώνα, κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο. Η χρησιμότητά του ήταν προφανώς για να προφυλάσσονται οι κάτοικοι από τις θαλάσσιες επιδρoμές. Ωστόσο, υπάρχουν ελάχιστες αναφορές γι αυτό. Έχει επικρατήσει η ονομασία Κάστρο της Ρειχιάς και Καστράκι του Αγίου Δημητρίου από το ομώνυμο εκκλησάκι που βρίσκεται εντός του κάστρου.
Πρόκειται για ένα μικρό χώρο που σήμερα σώζονται ελάχιστα από τα τείχη ή οτιδήποτε άλλο από το παρελθόν. Εντούτοις, οπωσδήποτε αξίζει να αφήσεις το αυτοκίνητο στο δρόμο, και να ανηφορίσεις μέχρι το εκκλησάκι και ό, τι έχει απομείνει από το κάστρο. Από το δρόμο μέχρι την κορυφή του λόφου, περπατώντας το χωματόδρομο, δε θα χρειαστείς περισσότερο από 15 λεπτά.
Οι άγνωστες παρθένες παραλίες στη Ρειχιά Λακωνίας
Και μπορεί εσύ να βλέπεις βουνά και λαγκάδια και τίποτα να μη σε προϊδεάζει για παραθαλάσσιους παραδείσους, αλλά σε μια χώρα που φημίζεται για τον φυσικό της πλούτο, όλα να τα περιμένεις. Έτσι κι εδώ, αν οδηγήσεις για 8 χιλιόμετρα σε μια διαδρομή που κόβει την ανάσα (κυριολεκτικό αυτό!) θα συναντήσεις τη μοναδική παραλία της Βλυχάδας. Κρυμμένη σε ένα καταπράσινο όρμο, στρωμένη με λευκό βότσαλο και ζαφειρένια νερά.
Η ακόμα ομορφότερη και σαφώς ερημικότερη είναι η παραλία Μπαλογκέρι την οποία για να προσεγγίσεις πρέπει να ιδρώσεις (κυριολεκτικό και αυτό!) Ως ένα σημείο ακολουθείς τον ίδιο δρόμο όπως και για τη Βλυχάδα. Λίγο μετά όμως τη μέση της διαδρομής, παίρνεις το χωματόδρομο που είναι λίγο… απαιτητικούλης (για να το πω ευγενικά).
Όταν ο δρόμος τελειώσει, πρέπει να φορτωθείς να υπάρχοντά σου (επίσης κυριολεκτικό αφού στην παραλία δεν υπάρχουν καν δέντρα) και να περπατήσεις περίπου 15 – 20 λεπτά σ’ ένα δύσβατο (και χωρίς σκιά) μονοπάτι.
Παραλιάρες και οι δύο παίδες! Απλά το Μπαλογκέρι (το οποίο συναντάς και ως Παλουγγέρι στο διαδίκτυο), δεν είναι για όλους. Εδώ έρχεσαι συνειδητοποιημένος πως δε θα φτάσεις άνετος κι ωραίος. Θέλει την προσπαθιούλα της η υπόθεση.
Αν πάλι είσαι τύπος που οι προκλήσεις είναι στο αίμa σου, τότε μπορείς να φτάσεις στην παραλία ακολουθώντας τη διαδρομή μάσα στο ομώνυμο φαράγγι. Θα χρειαστείς περίπου 4 ώρες και φυσικά πρέπει να διαθέτεις όλα τα απαραίτητα καθώς στο δρόμο δε συναντάς πουθενά νερό ή “πολιτισμό”.
Το μυστηριώδες μοναστήρι που μοιάζει να ετοιμάζεται για βουτιά στο πέλαγος
Η Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας απέχει 10 χιλιόμετρα από τη Ρειχιά και άλλα τόσα από το Γέρακα Λακωνίας. Ένας χωριάτικος δρόμος θα σε φέρει στην πύλη του μοναστηριού και η μόνη κυκλοφοριακή συμφόρηση που μπορεί να σου τύχει, είναι τα μοσχάρια που βόσκουν στους αγρούς.
Εξωτερικά (αλλά και εσωτερικά) της εκκλησίας, τίποτα δε μaρτυρά το μυστiκό που κάνει αυτό το μοναστήρι, μοναδικό και ιδιαίτερο! Κατόπιν υποδείξεως των μοναχών, θα οδηγηθείς στο εσωτερικό του τρούλου του ναού. Όπου εκεί μέσα, περιμετρικά του στρογγυλού κτίσματος, υπάρχει μια δεύτερη εκκλησία. Πρόκειται για τον Άγιο Γεώργιο που παρά τον περιορισμένο χώρο, λειτουργεί κανονικά και διαθέτει όσα και ένας “κανονικός” ναός.
Το μοναστήρι είναι ορατό καθώς προχωράμε και για τις παραλίες, και πραγματικά από μακριά μοιάζει να αιωρείται στο κενό, μεταξύ στεριάς και θάλασσας. Η Μονή κατοικείται (γυναικείο κοινόβιο) προσφέροντας μια αγνή φιλοξενία στους επισκέπτες. Αξίζει να διαθέσεις λίγο χρόνο για να σε ξεναγήσουν οι μοναχές και να σε φιλέψουν καφέ και γλυκό.
Και κάπου εδώ, νομίζω τα “είπα” όλα. Βασικά, ποτέ δε μπορώ να τα περιγράψω όλα σε ένα άρθρο. Αν έχεις απορίες, άσε ένα σχόλιο να το συζητήσουμε. Αν τα βρήκες όλα κομπλέ, μοιράσου το άρθρο με τους φίλους σου!
#Traveldrops_by
karidostouflo
